Als de vader van twee meisjes laat weten dat hij de transitie is ingegaan richting vrouw-zijn, verandert dit de relatie met zijn dochters volledig. De film, die is gebaseerd op de ervaringen van Malou Reymann met haar eigen vader, is een mooi persoonlijk verhaal vol humor. A Perfectly Normal Family blinkt uit in de weergave van een volledig veranderende dynamiek binnen een hecht gezin.
De film opent met beelden die Thomas maakt van zijn twee baby's en zijn vrouw. Het lijkt inderdaad op een hele normale familie. Als er vervolgens naar het heden geknipt wordt, lijken er een hoop spanningen te bestaan tussen de ouders. Emma en Caroline zijn nu respectievelijk elf en veertien jaar oud. De reden van de conflicten komt al snel naar buiten: Thomas zet de transitie in om vrouw te worden. Zijn vrouw wil daarom onmiddellijk van hem scheiden. De oudste dochter Caroline gaat vrij goed met dit nieuws om, maar Emma lijkt er toch de nodige moeite mee te hebben. Als Thomas in een vrouw is veranderd, en nu Agnete genoemd wil worden, durft Emma niet eens te kijken. Ze houdt een sjaal om haar hoofd tijdens een gezinsgesprek bij een therapeut, omdat ze deze nieuwe versie van haar vader niet durft aan te kijken.
Als Agnete zich dan ook nog eens een veel vrouwelijker houding aanmeet, krijgt Emma hier steeds meer moeite mee. Opeens geeft Agnete een roze sjaal cadeau aan Emma, terwijl ze dat geen mooie kleur vindt. Agnete lijkt tegelijkertijd helemaal geen interesse meer te hebben in voetbal, terwijl ze als vader constant met Emma in de weer was met de sport. Op een vakantie in Mallorca doet Agnete zelfs alsof ze de regels van het voetbal helemaal niet meer snapt. De nieuwe persoonlijkheid die Agnete heeft aangenomen maakt de pijn van Emma zeer voelbaar.
Het acteerwerk van Mikkel Boe Følsgaard is zeer overtuigend als de ietwat uitgebluste Thomas die later volledig opbloeit als Agnete. Op subtiele wijze weet de acteur de rol van vader te combineren met die van zijn nieuw gevonden feminiene kant. Ook de actrice die Emma speelt weet, ondanks haar jonge leeftijd, bijzonder veel lagen in haar spel aan te brengen. Wanneer de film zichzelf enigszins begint te herhalen zijn het de acteurs die de boel overeind houden. Ondanks de moeizame relatie tussen Emma en Agnete ontbreekt het soms aan spanning en lijkt het vooral op een reeks losstaande gebeurtenissen waarbij Emma steeds weer opnieuw weigert Agnete te accepteren. De flashbacks in vorm van homevideo's beginnen op een bepaald punt ook een beetje te vervelen. Het uitgangspunt van A Perfectly Normal Family is echter sterk. De weg naar acceptatie van de nieuwe identiteit van de vader is uiteindelijk een bijzonder mooi verhaal. De acteurs zorgen voor een liefdevolle bewerking van het zeer persoonlijke verhaal van de regisseur. Nergens wordt gekozen voor grote emoties, de film leunt op subtiliteit. Dankzij die nuance wint deze perfect normale familie het van menig ander filmgezin.
