JJ is sindsdien hij Sophie heeft gered een onderdeel van haar gezin. Haar moeder is momenteel in het buitenland om medische hulp te bieden, dus de twee zitten met elkaar opgescheept. JJ vindt het prima, en geniet van zijn kantoorbaan bij de CIA en koken en bakken voor Sophie. Sophie is helaas ineens de zure tiener en ziet hem als een blok aan haar been. Wanneer haar schoolkoor een reis naar Italië wint, biedt JJ zich aan als begeleider; maar goed ook, want daar gaan spionnen iets uitvoeren.
Dit tweede deel gaat met een iets meer komische toon van start dan het origineel. Alleen is er een grote factor die de lol flink bederft en dat is dat het personage van Sophie nu ineens een ontzettend zeikerige puber is. In het eerste deel was ze nog een uitzonderlijk slim meisje dat op eigen kracht meteen uitvogelde dat JJ een spion was die haar in de gaten hield, en vervolgens met plezier zichzelf betrok bij zijn werk. Nu zet ze zich af.
Waarom blijven makers in Hollywood toch steeds denken dat kijkers plezier beleven aan aanstellerige, verwende nesten? Zet er meteen een koor van huilende baby's onder om het compleet te maken, want dat is zo'n lekker geluid. Op den duur trekt het een beetje bij maar het is geen prettig begin van een film, zeker niet een komedie.
Niet dat er niet om hem gelachen kan worden, maar het lijkt alsof het komisch talent van Dave Bautista ook niet echt volledig benut wordt. Sowieso is er niks grappigs aan hoe hij zich niet weert tegen Sophies nare opmerkingen, maar later in de film blijven zijn dialogen vrij tam.
Waar de film wel in verrast is dat dit als vervolg zeker geen herhaling is van het vorig deel. De zeer getalenteerde Chloe Coleman is inmiddels vier jaar ouder en ook haar personage is gegroeid. De status quo aan het begin is waar het vanaf het einde van deel één naartoe heeft gewerkt. Het middenstuk besteedt meer aandacht aan een doorlopend spionageplot. En het speelt zich grotendeels af in Italië.
De overeenkomst is dat dit vervolg net als My Spy geen meesterwerk is maar evengoed prima vermaakt. Voorheen was het amusant om te zien hoe een kind een CIA-agent manipuleert om haar te betrekken bij zijn werk, ditmaal zit het hem in hoe de twee elkaar proberen te beïnvloeden. Beter om Sophie ook eens te laten falen om haar menselijker te maken.
Er zijn enkele leden van de vorige cast aanwezig die onveranderd zijn. Soms is het doorzichtig dat die krampachtig de memorabele clown willen zijn, zeker in een stukje na de aftiteling. Een leuke toevoeging is de nooit teleurstellende Anna Faris als Sophies strenge schooldirectrice, een keer iets anders voor haar dan een leeghoofd of een alcoholist spelen.
Het laatste half uur is wederom een spannende opbouw naar een climax. Het zit goed in elkaar, ook bijzonder om een keer een actiemoment te hebben met een wereldberoemd voertuig dat zich in theorie daar niet voor leent maar er definitief in slaagt. Hoe alles in het plot samenkomt is één en al vette toevalligheden, maar het stoort niet.
Ook werken JJ en Sophie hierin samen, en heeft van zijn training van haar effect. Het geeft altijd een gevoel van voldoening wanneer de (super)krachten van personages goed benut worden, en dat het ook zichtbaar is hoe oefening heeft geholpen. Bautista en Coleman zijn een goed team, het zou zeker geen misdaad zijn als Amazon besluit er een trilogie van te maken.
My Spy: The Eternal City is te zien bij Prime Video.
