The Devil's Drivers brengt intens over hoe bedoeïenmensensmokkelaars in de Negev-woestijn dagelijks de Israëlische grens oversteken. Aangezien hun passagiers geen werkvergunning kunnen krijgen, wagen ze het erop in de speciaal daarvoor verbouwde auto's in een kat-en-muisspel met legerpatrouilles geholpen door uitkijkposten met mobieltjes. De documentaire focust op smokkelaar Hadouma en zijn neef Ismail, die dag in dag uit op pad gaan, onzeker of ze later op de dag hun kinderen thuis zullen weerzien.
Filmmakers Daniel Carsenty en Mohammed Abugeth zijn met hun camera overal aanwezig, zelfs bij de arrestatie van hun onderwerpen. Door hen jarenlang te volgen kunnen ze flink uitweiden met hun materiaal geholpen door informatieve animaties over de geschiedenis van Palestina tussendoor voor de bredere historische context. Van de herder die noodgedwongen naar Jeruzalem moet verhuizen na de illegale sloop van zijn huis tot een chauffeur die op basis van flinterdun bewijs anderhalf jaar onterecht vastzit op verdenking van terrorisme.
Langzaamaan sluit het net zich rond een klein dorpje, wanneer Israël eerst de bedoeïenen dwingt de doorgang voor smokkelaars te versperren en het leger uiteindelijk het dorp onrechtmatig wegvaagt als vergelding. Gezeten naast een druk telefonerende chauffeur schudt het beeld op en neer zoals de mensen in de auto ook door het ruige terrein schokken. Het camerawerk zorgt zo voor immersie, afgedwongen door de omstandigheden van deze dagelijkse race naar de grens. De spanning komt krachtig binnen wanneer Carsenty en Abugeth vluchtig snijden naar de herder die bijhoudt waar de legerjeeps naartoe rijden of wanneer zij hun camera naar beneden moeten houden als het Israëlische leger dat beveelt.
Ook het door de families aangegeven privémateriaal geeft een hartverscheurende inkijk in de onderdrukking van Palestina. Zo trekt de onmenselijke situatie van de werkers verder in dankzij met smartphones opgenomen beelden van hun slaapplek op de werkplaats zelf. Her en der forceert het regieduo zelf wat, wanneer ze bijvoorbeeld demonstratief een jongetje met Palestijnse vlag tonen of een nachtelijk vergezicht waarin over de grens wel de lichten branden om zo het aangedane onrecht te onderstrepen.
Dat aanzetten komt slechts sporadisch voor. Vaker laat The Devil's Drivers de politieke misstanden voor zichzelf spreken, ook als de homevideo's tonen hoe het leger zomaar huizen binnendringt voor een zoekactie. Het onrecht sijpelt door in alle humane portretten van mensen die ondanks hun situatie de hoop blijven houden op de toekomst, de vaders gedreven door het geluk wanneer ze intieme momenten kunnen doorbrengen met hun families.
