Regisseur Aoife Crehan las in de krant een artikel over een man die overleden mensen die geen familie hadden een waardig afscheid gaf. Dit gegeven was de aanleiding voor haar speelfilmdebuut The Last Right, een degelijke feelgood roadmovie met Michiel Huisman in de hoofdrol.
Terwijl alle andere passagiers van de vlucht van New York naar Dublin onderweg zijn naar hun familie om samen met hen Kerstmis te vieren, heeft Daniel een ander doel. Zijn moeder is overleden. Hij reist naar Ierland om samen met zijn jongere broer Louis de uitvaart te verzorgen en zich tevens over Louis te ontfermen. Wanneer zijn medepassagier de volgende ochtend niet meer wakker wordt, verandert het verdere verloop van zijn verblijf in Ierland. Hij zal hier niet één, maar twee mensen moeten begraven.
Bij aankomst wordt Daniel er aan herinnerd dat zijn broertje autisme heeft en een strak dagschema volgt. Het is vakantie. Om stipt 8.45 uur had hij zijn ontbijt moeten hebben, het is nu 9.37 uur. Dat is een probleem. Daniel kan weinig begrip voor Louis opbrengen en vraagt hem om eens wat flexibeler te zijn. Louis daarentegen spreekt Daniel flink op zijn geweten aan. Louis mag dan wel autistisch zijn, hij is niet achterlijk. Ondanks de enorme waarde die hij aan feiten hecht, weet hij beter hoe je vanuit je hart moet handelen dan Daniel. Ook weet hij meer over de toch al complexe relatie tussen hem en Daniel dan Daniel lief is. Een ietwat abrupte plottwist openbaart een geheim waarvan Daniel dacht dat het diep verborgen lag.
Het handelen vanuit je hart leidt in dit geval tot een roadtrip die Daniel en Louis nader tot elkaar brengt, wat deels te danken is aan de energieke flapuit van een begrafenisondernemer Mary. Het drietal rijdt met een knalrode auto door het Ierse landschap, waarvan de schoonheid vaak wordt benadrukt door shots die van bovenaf zijn genomen. Dat er gedurende de hele film continu een grijze lucht boven het landschap hangt - de zon laat zich werkelijk niet één keer zien - is voor Crehan geen reden om geen ode aan haar thuisland te brengen. The Last Right toont de schoonheid van Ierland en haar inwoners, die een hechte gemeenschap vormen.
Ondanks dat de hoofdpersonages de dood - letterlijk - continue met zich meedragen, is The Last Right geen zwaar drama. Integendeel, de subtiele humor zorgt voor een geestige en lichtvoetige sfeer. Bovendien vormen het energieke karakter van Mary en de verrassend leuke tussenkomst van de wat zenuwachtige politieagente in opleiding Sheila fijne tegenhangers voor de nukkige Daniel en Louis. Crehan levert een vermakelijk speelfilmdebuut met een hoog feelgoodgehalte en dat is iets wat we in deze tijden goed kunnen gebruiken.
