Een jong koppel probeert zich financieel staande te houden in de harde wereld van werkloosheid en studieschulden. Als het getrouwde stel opeens een fortuin erft van een welgestelde oudere meneer lijken de problemen van Adam en Katie voorgoed voorbij. Dit blijkt echter alleen maar het begin van nog veel meer ellende. Hebzucht en moord voeren de boventoon en niemand lijkt nog te vertrouwen.
Dangerous Lies heeft een prachtig stilistische opening met indrukwekkend camerawerk. Te zien is hoe mensen hun werk doen in een typisch Amerikaanse 'diner' met neonverlichting. Katie is aan het serveren terwijl Adam op zijn studieboeken in slaap is gevallen. Als opeens een overval plaatsvindt treedt Adam daadkrachtig op en slaat hij de boef tegen de grond met een koekenpan.
Na het sterke openingsshot raakt de film al snel de weg kwijt. De stilistische camerabewegingen blijven, maar lijken alleen maar dienst te doen als opleuking van de complete leegte. Dangerous Lies komt geen moment verder dan oppervlakkigheden. Het mooie jonge getrouwde stel lijkt alleen om hun aantrekkelijkheid gecast te zijn. In ieder geval niet om hun acteertalent, al valt er met deze dialogen ook amper te werken. De gesprekken zouden niet misstaan in een soap. Ze stuwen enkel het verhaal voort en ontberen elke creativiteit.
Het plot zelf is zo'n ongelofelijke puinhoop dat er echt niks meer van deze film te maken valt. Totaal onzinnige plotwendingen stapelen zich met hoge snelheid op. Af en toe zit er nog wel een spannende scène tussen, maar meeslepend wordt het nooit. Regisseur Michael Scott en scenarist David Golden zijn veteranen in het maken van televisiefilms en hebben een voorliefde voor zeer sentimentele kerstfilms. Dat is te merken, want Dangerous Lies ontstijgt dat niveau geen moment, al hadden ze misschien een hoger budget tot hun beschikking. Het beste aan de film is dat het camerawerk en de sets er goed uitzien. Mooi van buiten, compleet nietszeggend en oppervlakkig van binnen.
Dangerous Lies is sinds vandaag te zien op Netflix.