Niet iedereen zal het opvallende verhaal van de Franse schrijfster Sidonie-Gabrielle Colette kennen. Maar in deze tijden van emancipatie is haar verhaal uiterst relevant. Het risico was natuurlijk dat Colette een vrij afgezaagde biopic over bewustwording en uiteindelijk emancipatie zou zijn. Maar dankzij het uiterst sterke spel van Keira Knightley en een script dat uiterst vlot zijn draai vindt, is hij veel meer dan dat.
We ontmoeten Colette ergens rond het jaar 1900 als ze nog op het Franse platteland woont. Ze heeft een verhouding met Willy, een schrijver die een hele batterij medewerkers onder zijn naam nieuw materiaal laat maken. Ondertussen geniet Willy van de Parijse kunstwereld, die zich laat kenmerken door losbandigheid en extravaganza. Het is een wereld waar Willy perfect in past, maar Colette iets minder. Ze heeft moeite met het geflirt van Willy met zo'n beetje elke vrouw die hij maar ziet.
Al snel zet Willy Colette aan het werk in zijn schrijffabriek. Zij mag brieven beantwoorden van zijn vele fans en doet dat met verve. Toch verkeert het huishouden altijd in financiële nood en lijkt het moment dat ze failliet gaan nabij. Willy zou eigenlijk gewoon moeten stoppen met het geven van rondjes, te veel drinken en gokken. Hij heeft echter een veel beter idee en laat Colette een boek schrijven over haar jeugd. Vol trots presenteert ze uiteindelijk haar werk, maar dat schuift Willy meteen als troep terzijde. Een grove fout, want enige tijd later, als de nood groot is, besluit hij er toch maar eens mee naar zijn uitgever te gaan.
Het betreft het eerste boek over Claudine en het begin van een gekte. De semiautobiografische boeken slaan enorm aan en gaan als warme broodjes over de toonbank. Maar Willy krijgt al het geld en heeft altijd weer meer nodig. Al snel dwingt hij Colette om nog een boek te schrijven en daarna nog een. Het zorgt in toenemende mate voor spanningen tussen de twee. De boeken zijn immers populair en Willy weet er een flink slaatje uit te slaan. Hij brengt parfums uit, zeep en nog veel meer Claudine-producten.
Tegen die achtergrond begint het koppel uit elkaar te groeien. Onder aanmoediging van Willy, alhoewel hij uiterst jaloers is, experimenteert Colette met haar seksualiteit. Ze gaf eerder al eens toe eigenlijk op vrouwen te vallen en Willy laat haar die kant van zichzelf ontdekken. Het is een kant die Colette steeds meer aantrekt, ook in de gesprekken met Missy, een vriendin die ergens tussen man en vrouw in zweeft. Voor Colette is Missy uiterst aantrekkelijk, voor Willy een bizarre uitspatting die geen plek in de wereld heeft. Dat het huwelijk niet te redden valt, is al vanaf het begin duidelijk, maar dit soort episodes maken het steeds duidelijker.
Het sterkste aan Colette is zonder twijfel het spel van Keira Knightley. Geen wonder dat veel critici dit als een van haar beste rollen noemen. Of Colette nou verliefd is, boos of verdrietig, alles komt precies over zoals het moet. Het is knap en een teken dat Knightley veel meer in zich heeft dan de slappe blockbusters waarin ze soms te zien is. Regisseur Wash Westmoreland weet haar daarin goed te begeleiden en zorgt voor een gebalanceerde film, die wel wat langzaam op gang komt. Eigenlijk is het grootste kritiekpunt dat de film niet zozeer om de emancipatie van Colette draait. Dat zou je wel verwachten, maar in plaats daarvan ligt de nadruk meer op de bewustwording van de dame. Dat ze publiekelijk de strijd aanbindt met Willy zit niet in de film. Het was wellicht beter geweest om te zien hoe de twee het in de rechtbank uitvechten. Dat had het verhaal, waarbij Colette van een onzeker plattelandsmeisje verandert in een zelfverzekerde en strijdlustige dame die opstaat tegen het patriarchaat, goed gedaan.
