De romance tussen Ivan en Chiara mag slechts zeven dagen duren. Zeven dagen, niet langer. Daarna moet het afgelopen zijn met de stiekeme vrijpartijen en het elkaar toewerpen van zwoele blikken. Een afspraak die natuurlijk gedoemd is te mislukken, want de liefde laat zich niet aan banden leggen.
De twee tortelduifjes leren elkaar kennen op het Italiaanse eiland Levanzo, waar ze samen de bruiloft van Ivans broer en Chiara's beste vriendin aan het voorbereiden zijn. Cliché, maar het blijkt altijd effectief in dit soort drama's: door de confrontatie met andermans huwelijksgeluk beginnen de hoofdpersonages stilletjes aan te reflecteren op hun eigen liefdesleven. En daarin is voldoende ruimte voor verbetering. Zo voelt Chiara zich gevangen in haar huidige relatie, vanwege haar schuldgevoel over een drugsverslaving die ze in het verleden had.
Verslaving blijkt een sterk aanwezig motief in 7 Giorni. Een oude man die in het havenstadje woont kan niet van de sigaretten afblijven, de bruid en bruidegom zijn allebei ex-heroïneverslaafden en dan is er natuurlijk ook nog de verliefdheid die een verslavende werking heeft op de hoofdpersonages. Rooskleurig is het beeld dat de makers presenteren zeker niet altijd, want zelfs het huwelijk wordt gepresenteerd als een nare verslaving: 'geliefden' kunnen na een lange tijd niet meer zonder elkaar, maar maken elkaar ook niet meer gelukkig.
Of in de weinig hoopvolle woorden van een van de personages: 'de tijd maakt de liefde dood'. En dat is precies de kern van dit romantische drama dat wordt geplaagd door een pessimistische kijk op het huwelijk. Ergens is dat ook verfrissend. Alles is vergankelijk, daarom voelen de euforische momenten tussen Ivan en Chiara juist zo intens aan.
Acteurs Bruno Todeschini en Alessia Barela zijn goed op elkaar ingespeeld en kennen geen schroom als het aankomt op seksscènes. De Zwitserse regisseur Rolando Colla vertrouwt op de kwaliteiten van zijn twee hoofdrolspelers en brengt hen zonder opsmuk in beeld. Hij doet niet aan mooifilmerij, maar weet wel wat mooi ís. De meeste indruk maakt hij met kleine, poëtische scènes, waarin de nadruk ligt op fysiek contact. Bijvoorbeeld wanneer Ivan voorzichtig door de zon opgewarmde kiezelsteentjes op Chiara's blote buik neerlegt.
Daar staat tegenover dat Colla soms doorslaat met symboliek. In veel gevallen ligt de bedoeling van de makers er gewoon te dik bovenop. Ook is er een onbedwingbare neiging om opgeworpen conflicten heel vlug (soms zelfs nog in dezelfde scène) de kop in te drukken, wat tot gevolg heeft dat de erotische spanning vaak niet verder reikt dan enkele scènes. Jammer, want in een film als 7 Giorni hoort er voortdurend iets onder de oppervlakte te broeien.
Wat dat betreft ben je beter af met het vorige maand verschenen Call Me by Your Name. Hoewel beide films zich afspelen in Italië en handelen over een ontluikende liefdesrelatie, zit er verschil in het gebruik van de omgeving als metafoor. Waar de boomgaard in Call Me by Your Name deed denken aan de Hof van Eden, daar roept het droge en kale landschap van het eiland Levanzo associaties op met de onderwereld.
Overdreven? Zeker niet, want in de slotakte verwijzen de makers van 7 Giorni opzichtig naar de mythologie van Orpheus en Eurydice, een romantisch hoogtepunt uit de klassieke wereldliteratuur. Net als Orpheus mag Ivan zich tijdens het vertrek uit de onderwereld niet omdraaien om zijn geliefde aan te kijken, anders zal hij haar voor eeuwig verliezen. Het is een bijzonder charmante manier om dit Italiaanse liefdesdrama te besluiten.
