De strekking van de film Ricchi a Tutti i Costi wordt met vaart uiteengezet. Heel snel is duidelijk dat rijke oma verliefd is op een gevaarlijke oplichter, en dochterlief en haar gezin smeden een plan om deze man te vermoorden. Toch komt het verhaal moeilijk op gang, mede dankzij de flauwe humor die de makers duidelijk overschatten. Een ander element wordt in de film juist onderschat: hoe aandoenlijk het is deze familie nader tot elkaar te zien komen, wanneer zij zich samen over een moordcomplot buigen.
De acteurs hebben weinig komisch talent en proberen veel te hard. De grappen zijn niet origineel en vaak volkomen inhoudsloos. Oppervlakkig kabbelt het verhaal voort, tot het zijn draai vindt als duidelijk wordt dat dit over een familie gaat, met alle typische familieperikelen die daarbij horen. Zo zijn er familieleden die klagen dat hun moordplan niet serieus genomen wordt, net zoals ze altijd in deze familie onderschat worden. Maar ook familieleden die elkaar troosten of aanmoedigen wanneer deze moeite hebben met het moordplan. En dit komt heel liefdevol over, en je zou bijna vergeten dat ze met iets zeer lugubers bezig zijn.
De vrouwen in de film zijn daadkrachtig, de mannen angstvallig. Als het andersom zou zijn is dat erg bevestigend van traditionele rolpatronen, dus dat de eigenschappen op deze manier verdeeld zijn is sympathiek. Dit geldt ook voor de personages, gespeeld door de acteurs die het niet van hun komisch talent moeten hebben. Dat deze personages een moord aan het beramen zijn doet daar opvallend genoeg niets aan af. De makers maken het geloofwaardig, dat de moord de enige oplossing is om oma (en toevallig ook de erfenis) te redden.
De grappen zijn bij vlagen raak, maar meestal onvoldoende. De makers overschatten de humor in hun film zeker, zo is ook te zien aan de reeks in zijn geheel niet grappige bloopers tijdens de aftiteling. De locaties zijn echter prachtig gekozen en dit maakt ook weer een hoop goed. Naast Italië komt ook Spanje voorbij en de film lijkt een mooie advertentie voor de zomerbesteding, hoewel deze dan natuurlijk net te laat is uitgebracht.
Helaas stevent het verhaal af op een slap einde. Zo haastig als het begon, zo wordt ook de conclusie afgewikkeld. Een enkele kijker zal het ironische einde kunnen waarderen, maar over het geheel gezien maakt het de film niet de moeite waard om te kijken, ondanks het originele concept van de familiemoord.
Dit gegeven, hoe liefdevol en authentiek ook, is niet voldoende om de film te dragen. Slappe grappen blijven overheersen. Ook het idee dat de moord om de erfenis draait, wat dan weer wel ter sprake komt en dan ineens niet belangrijk lijkt te zijn, verstoord het thema aanzienlijk. De titel is dan ook misleidend, beter had de nadruk op de familie kunnen liggen. Wellicht dat de makers zelf het bijzondere aan hun eigen film niet hebben ingezien, en het daar fout is gegaan.
Ricchi a Tutti i Costi is te zien bij Netflix.