Woody Woodpecker is terug in Woody Woodpecker Goes to Camp, een op opzichzelfstaand vervolg op de film Woody Woodpecker uit 2017. Regisseur Jonathan A. Rosenbaum, vooral bekend van tv-series waarvan Stuck in the Middle het noemen waard is, brengt ons een familiekomedie vol drukte en chaos. Woody Woodpecker Goes to Camp is helaas weinig vernieuwend, en is niet aan te raden voor kinderen die bijna op bed moeten.
De normaal gesproken zo van chaos en drukte genietende specht heeft even een moment van rust, maar dat wordt wreed verstoord door een irritante YouTuber die aan het 'kamperen' is. Woody zet de man op zijn plek, en wordt vanwege zijn uitbarsting het bos uitgezet. Als straf komt Woody in Camp Woo Hoo terecht. Wanneer het kamp tegen een naburig rivaliserend kamp moet strijden in de jaarlijkse Wilderness Games, doet Woody er alles aan om ze te laten winnen. Hij hoopt op die manier terug te mogen naar zijn eigen plekje.
Kamp Woo Hoo wordt gerund door Angie, die alleen kampeerders toelaat die bestaan uit nerds, gamers en andere slimme kinderen die vooral niet goed zijn in fysieke inspanningen. Vrijwel alle stereotypen uit kinderfilms uit de jaren 80 en 90 passeren de revue. Rivaliserend kamp Hoo Rah bestaat juist uit gemilitariseerde pestkoppen. Woody Woodpecker Goes to Camp zit daardoor vol clichés.
De verschillende verhaallijnen, in combinatie met een energieke, chaotische Woody, zorgen voor een druk geheel. De manier waarop Woody wordt neergezet is even leuk, maar na een kwartier begint het toch vooral irritant te worden. Er zijn scènes waarin Woody in beeld verschijnt voor een oneliner en vervolgens weer verdwijnt, waarbij het lijkt alsof hij er achteraf in is gemonteerd. Rosenbaum zorgt er daarmee voor dat alle mogelijke rustmomenten opgevuld worden met flauwe woordgrappen.
Daarnaast is het acteerwerk vaker slecht dan goed te noemen, laat de animatie soms te wensen over en wordt het woord "pecker" wel erg vaak op een dubbelzinnige manier gebruikt in een kinderfilm. Het is meer dan eens te zien dat de acteurs niet goed verteld is waar Woody, of één van de andere geanimeerde karakters, zich precies bevinden. Hierdoor kijken ze tijdens dialogen vaak naar zijn haar of snavel, in plaats van in zijn grote ogen. Uiteraard is dit iets wat kinderen niet op gaat vallen.
De stereotypen en clichés zorgen ervoor dat Woody Woodpecker Goes to Camp gedateerd aanvoelt. Aan de andere kant past de sequel qua drukte precies in de huidige tijdsgeest, waarin rustmomenten lastig te vinden zijn. Voor kinderen is het een vermakelijke adrenalinebom. Voor volwassenen die zich de tijd kunnen herinneren dat er korte filmpjes met Woody op tv waren, duurt Woody Woodpecker Goes to Camp 90 minuten te lang. De vroegere, korte uitbarstingen van kleurrijke waanzin duurden precies lang genoeg. Woody Woodpecker Goes to Camp bevat helaas weinig van de charme en humor van toen.
Woody Woodpecker Goes to Camp is te zien bij Netflix.
