'Brandy Helville & the Cult of Fast Fashion': verrassend hoe het ontmaskeren van een schandaal geen effect had
Recensie

'Brandy Helville & the Cult of Fast Fashion': verrassend hoe het ontmaskeren van een schandaal geen effect had (2024)

Deze documentaire kaart een belangrijk probleem aan, de oplossing ligt bij jezelf.

in Recensies
Leestijd: 3 min 33 sec
Regie: Eva Orner | Speelduur: 91 minuten | Jaar: 2024

Brandy Melville is een Italiaans kledingmerk met zijn eigen winkelketens over de hele wereld. Dat groot werd vanwege immense populariteit in de VS als gevolg van promotie door influencers. Uit onderzoek bleek dat de eigenaar een nazi was, een racist én een viespeuk die zichzelf uitsluitend wilde omringen door jonge, blonde meisjes. Dit kwam naar buiten, maar had geen enkel effect. Het is één van de vele bedrijven die tevens bijdraagt aan het onnodig ruïneren van de planeet.

De documentaire Brandy Helville & the Cult of Fast Fashion richt zich meer op het bedrijf Brandy Melville en de dubieuze praktijken van de eigenaar dan de wegwerpmodecultuur in het algemeen, alhoewel dat ook zeker aan bod komt. Maar het is dan ook een perfecte weergave van hoe de wereld in elkaar zit - inclusief het gedrag van de consument.

Het begint al bij het feit dat de maatschappij nog steeds meegaat in verzonnen leugens over uiterlijk en kleding. Nee, je hoeft niet superslank te zijn. Nee, je hebt niet continu kleding nodig want nee, er is niks mis met meer dan eens gezien worden in hetzelfde kledingstuk. Deze leugen is tegenwoordig nog sterker geworden door de komst van influencers: mensen die zich laten omkopen om blind iets nutteloos te promoten als essentieel.

Dit is wat Brandy Melville groot maakte. Kylie Jenner en soortgenoten die een doosje gratis kleding kregen opgestuurd en het zonder enige navraag op hun sociale media plaatsten. Het gevolg is dat het bedrijf rijk genoeg werd om zich nergens meer iets van aan te trekken. Ze deden niet meer aan maten, er was maar één (piepklein) maatje en als je daar niet in paste was dat een teken dat je maar nodig wat kilo's moest afvallen.

Dat alleen al zou de consument moeten wakker schudden. Misschien de jonge tienermeiden niet, maar toch zeker de ouders? Welnee. Het bedrijf nam ook alleen maar jonge slanke meiden aan om in de winkel te werken (ook zwarte, maar die moesten in de voorraadruimte want zij die geen lichte huidskleur hadden mochten niet gezien worden). En die meiden moesten zich elke dag laten fotograferen, wat werd doorgestuurd naar de heren hogerop.

De documentaire informeert duidelijk, en geeft zelf ook aan dat het verrassend is dat dit lange tijd kon gebeuren zonder kritiek. Tegen het einde wordt er vermeld dat alles naar buiten is gekomen. Het had even een weekje effect, allemaal berichten op sociale media van jonge meiden die het bedrijf voorgoed vaarwel zeiden. En daarna schoot de omzet weer omhoog. Er werd niet eens vanuit het bedrijf een statement gemaakt, er was niets aan de hand - zeker niets om excuses voor aan te bieden.

Een van de sprekers is Kate Taylor, van Business Insider. Ze blijkt een held te zijn, want slechts enkele weken geleden was ze al te zien in Quiet On Set: the Dark Side of Kids TV, waarin ze sprak over de onthullingen die ze had gedaan over misbruik bij Nickelodeon. Wederom brengt ze iets over jongeren aan het licht, in dit geval heeft dat impact op de geestelijke gezondheid van tienermeisjes op meerdere continenten. Het moet ontzettend frustrerend zijn om dit schandaal openbaar te maken en te zien dat het geen effect heeft.

Er zijn ook beelden van Ghana, hoe afgedankte kleding uit het rijke westen daar terecht komt, ook niet verkocht wordt en in plaats daarvan wordt verbrand of in de zee gedumpt (en weer aanspoelt). Pure horror, die absolute milieuvervuiling. Iemand onderzoekt een watermonster en het zit bomvol met vezels, ook synthetische. Vissen krijgen het in hun lijf, mensen eten die vissen. Gelukkig biedt de documentaire ook een blik op de oplossing: recycling. Een kledingstuk kan door de mangel waarna de stof opnieuw gebruikt kan worden.

Dus doe dat vooral. Kijk niet alleen deze weliswaar goed gemaakte maar niet bepaald baanbrekende documentaire. Je hoeft niet op een snelweg te gaan zitten. Maar houd op met meegaan met die malle mode-industrie. Winkel niet bij een keten die eigendom is van een nazi. De bovengetekende heeft recht van spreken, ik doe er al jaren aan en in mijn kledingkast hangen stukken uit de jaren negentig. Dat kan en mag gewoon.

Brandy Melville & the Cult of Fast Fashion is te zien bij HBO Max.