In menig museum staat een bankje of een rechthoekig blok waarop iedere bezoeker even kan gaan zitten voor wat informatief kijkvoer, vertoond op een beeldscherm of geprojecteerd op een witte muur. Dit zijn doorgaans braaf volgens de regels in elkaar geflanste filmpjes die kurkdroog informatie overbrengen. Frida is daar qua stijl helaas niet ver van verwijderd. Doodzonde, want deze documentaire vertelt een ontzettend persoonlijk verhaal.
De makers nemen namelijk het dagboek van kunstenares Frida Kahlo en laten haar daarmee zelf in grote lijnen haar levensverhaal vertellen. Van hoe haar bovenlijf werd doorboord tijdens een ongeluk, haar tijd in New York in de schaduw van haar beroemde echtgenoot tot affaires met onder andere Lev Trotski. Maar het interessante leven van deze pittige dame met rebelse passies wordt door deze documentaire behoorlijk droog afgeraffeld.
Daarmee is deze Frida heel anders dan de gelijknamige biografische film met Salma Hayek uit 2002, maar die focuste tenminste op een deel van Frida's leven en liet veel van haar kunst zien. Deze documentaire praat ontzettend veel over hoeveel ze van zichzelf in haar schilderkunst stopte, maar slechts een handjevol van haar portretten komt voorbij.
De acteurs die de mensen in het dagboek vertegenwoordigen, met name de vrouw die Frida een stem geeft, doen hun best om wat emotie toe te voegen. Maar omdat de documentaire bestaat uit een aanhoudende voice-over en een reeks beelden (waarvan een deel ongerelateerd archiefmateriaal) die in anderhalf uur iemands leven van de tienertijd tot de dood laten zien wordt het een strijd om niet weg te dutten.
Enkel wanneer de documentaire gebruikmaakt van echte beelden van Frida en de mensen om haar heen en ze als persoon zelfstandiger wordt begint de documentaire iets op te warmen. Het is nog steeds een race door haar leven, maar elk onderdeel daarvan is bijzonder en er is geen twijfel over hoe ze daar zelf over dacht. De makers brengen het een beetje alsof haar visie de juiste is, maar daar zal niet iedereen zo over denken. En zoals elke mondige kunstenaar spreekt zij zichzelf af en toe tegen.
In ieder geval fungeert Frida als een geschikte visuele Wikipediapagina voor iemand die graag snel een beeld wil vormen van wie Frida Kahlo was. Haar kenmerkende schedels komen niet aan bod, maar wie die nog niet kent zal ze, indien deze documentaire genoeg was om interesse op te wekken, gauw genoeg zelf ontdekken.
Frida is te zien bij Prime Video.
