The Promised Land is een waar kunstwerk om naar te kijken. Van de pruiken van de regenten van de koning, die sterk aan een levende en wandelende nachtwacht doen denken, tot het woeste landschap van de paarse heide.
Het is de achttiende eeuw in Denemarken en de koning zou graag zien dat er iets zou groeien op de onmogelijke en onherbergzame grond, maar tot nu toe is niemand erin geslaagd om de dorre heide vruchtbaar te maken. Het is onbegonnen werk. Ludvig Kahlen, een veteraan van lage komaf met een mager pensioen, stelt voor om het te proberen. Hij wordt vierkant uitgelachen door de regenten maar krijgt toch toestemming om de koning zoet te houden (hij zeurt nogal veel over die heide).
Dit historische drama is gebaseerd op het leven van Ludvig von Kahlen en het was een veelbewogen leven. De nabij wonende en schatrijke landheer Frederick de Schinkel voelt meteen de dreiging. Hij vreest statusverlies als Ludvig erin slaagt om gewassen te verbouwen en kolonisten aan te trekken, dan is er nog een machtige landheer bij. De boodschap tijdens een diner met bloedrode wijn en een giftige sfeer: het is zíjn grond. Wat volgt is een absoluut meedogenloos gevecht waarbij iedere VvE-vergadering en burenruzie verbleekt.
Ludvig Kahlen is duidelijk gehard door het leven en het duurt even voordat je merkt uit welk hout hij is gesneden, want hij heeft iets stugs en ondoorgrondelijks. Buigen voor de landheer doet hij niet. Het project lijkt gedoemd te mislukken maar hij krijgt steun vanuit onverwachte hoeken, zoals van een jonge pastoor (Anton Eklund), twee weggelopen bedienden (Johannes Eriksen en Ann Barbara) en een klein reizigersmeisje (Anmai Mus). Ze zoeken bij hem beschutting.
Ludvig droomt ervan om landheer te worden en erkenning van de koning te krijgen, maar zijn droom wordt ruw verstoord door De Schinkel, die als verwaande en geagiteerde zuipschuit met sadistische trekken behoorlijk beangstigend is. Ook zijn knappe en elegante verloofde Edel Helene ziet zich in het nauw gedreven door het sadistische heethoofd. Zij voelt dat haar lotsbeschikking afhangt van het heideproject. Kristina Kujath Thorp speelt haar voortreffelijk.
De ongure en armoedige omstandigheden op de heide doen sterk denken aan een Deense versie van Wuthering Heights, maar dan met personages die zich niet zomaar klein laten krijgen. Ze hebben ondanks de gure wind en de permanente dreiging een weerbarstige begeestering. Het zijn beslist geen makkelijke omstandigheden. Soms lijkt iets goed te gaan en dan zit ineens het bijgeloof van de eerste paar kolonisten weer in de weg. Een sterk aspect van The Promised Land is dat de film geen voorspelbare of uitgekauwde oorlogspaden volgt, waardoor je net zo waakzaam blijft als de personages zelf.
De acteurs zijn stuk voor stuk indrukwekkend, ijzersterk en hartveroverend, vooral Amanda Collin schittert in de ontwikkeling van Ann Barbara, die uiteindelijk een van de meest onverschrokken personages blijk te zijn. De omstandigheden zitten niet mee en wie in gevecht verwikkeld raakt met een psychopaat moet altijd een prijs betalen. The Promised Land is een bloedstollende en warmbloedige film met waanzinnige beelden.
