Regie: Joe Hunting | Scenario: Joe Hunting | Speelduur: 91 minuten | Jaar: 2022

De coronapandemie en de daarmee samenhangende lockdowns hebben onze kijk op de samenleving voorgoed veranderd. Thuiswerken lijkt een blijvertje en zelfs nu de wereld er weer een beetje normaal uitziet is een ontmoeting onwennig. Geef je een hand, een boks of zelfs een zoen op de wang? Sommigen lijken de afstand tot hun medemens wel prettig te vinden. Filmmaker Joe Hunting greep de lockdown aan om in de wereld van virtual reality te duiken.

Hunting dompelde zich onder in een wereld die voor velen onbekend terrein is en die hij waarschijnlijk nooit had betreden als de planeet niet gebukt ging onder allerlei restricties. Toch is er een grote groep wereldburgers die niets liever doet dan elkaar digitaal ontmoeten, waarbij ze elk personage kunnen zijn dat ze willen, corona of niet. Voor de buitenstaander voelt dit wellicht als de ultieme poging om aan de harde werkelijkheid te ontsnappen, maar Hunting laat juist zien dat het medium voortkomt uit de diepgewortelde wens van de mens naar sociaal contact.

Zeker is het zo dat de VR-wereld voor sommigen dienstdoet als ontspanning na zware dagen waarop alles en iedereen je aandacht opeist en je je voortdurend naar anderen moet schikken. Maar Hunting gaat een slag dieper en interviewt, in de virtuele wereld en als avatar, diverse leden van de enorme online community. Ze zijn ervan overtuigd dat de door hun gekozen vorm van contact juist zorgt voor diepere relaties en vriendschappen, omdat je beter tot de kern van de ander doordringt.

De mogelijkheden van het medium lijken legio. De een gebruikt de virtuele werkelijkheid om gezellig met anderen bij te kletsen. Anderen geven er zelfs les, variërend van gebarentaal tot buikdansen. Maar er ontstaan ook digitale liefdes, waarbij de betrokkenen elkaar nog nooit in het echt hebben gezien, maar ervan overtuigd zijn dat ze elkaars zielsverwant zijn. Zelfs een bruiloft behoort tot de mogelijkheden.

We Met in Virtual Reality is de eerste documentaire die helemaal in deze bijzondere digitale wereld is opgenomen. Als we techgigant Meta, het moederbedrijf van Facebook, mogen geloven is dit helemaal de toekomst. Experts waarschuwen voor de gevaren van dergelijke contactmogelijkheden, want hoe weet je nog wie je tegenover je hebt? Hunting richt zich echter alleen op de positieve kant van de virtuele contacten. Dit blijkt geen zwaktebod of een gevalletje kiezen voor de gemakkelijke weg. Zijn optimistische toon en de intieme interviews maken grote indruk.

Het zorgt voor een bijzonder document dat echte mensen volgt gedurende de periode van een jaar. De pandemie blijkt hierbij een middel om de buitengewone omstandigheden het hoofd te bieden. VR is niet een manier om je anders voor te doen dan je bent, maar juist een middel om helemaal jezelf te kunnen zijn. Het heeft voor velen het isolement juist doorbroken. De beeldtaal is door de houterige animaties vooral in het begin even wennen, maar omdat Hunting de personen centraal stelt kan het niet anders dan dat ze je hart stelen.

We Met in Virtual Reality is te zien bij HBO Max.