Revolutions gaat verder waar Reloaded ophield. Neo, in coma aan boord van de Mjolnir, zit in werkelijkheid gevangen in een wereld tussen the Matrix en de echte wereld in – een wereld waarin Merovingian de regels bepaalt. Trinity en Morpheus spoeden zich naar de decadente fransman om deze met veel slo-mo kung fu en wapengekletter te ‘overtuigen’ Neo te laten gaan. De tijd dringt echter. De stad Zion wordt namelijk bedreigd door het leger van de machines.

Terwijl Neo en Trinity naar de ‘hoofdstad’ van de machines vliegen, bereidt Zion zich voor op de onvermijdelijke veldslag. Mannen hijsen zich in grote mechanische pakken, lijkend op Sigourney Weavers robot uit Aliens, en wachten gespannen af. Een oorverdovend lawaai; een gigantische machine boort zich door de muren van de stad. De machines zijn gearriveerd. Als een enorme school dodelijk glinsterende vissen, zwermen de Sentinels de stad binnen. De spectaculaire scène die volgt is het hoogtepunt van de film. In een orgie van metaal, vuur en bloed zien we machines en mensen verwikkeld in de finale strijd om het voortbestaan. Neo en Trinity hebben ondertussen, na een vlucht over oneindige velden met geteelde mensen, de bron van de machines bereikt. Daar volgt een confrontatie met het op hol geslagen computerprogramma Agent Smith.

Het probleem van Revolutions is dat de film je koud laat. Revolutions mist de impact van het origineel, waarin blijkt dat de wereld om ons heen niet echt is. Na het zien van The Matrix waren we als de grotbewoner van Plato, die van zijn ketenen ontdaan was, uit de grot naar boven kroop, en de werkelijke wereld aanschouwde. Wat die wereld precies inhield, en wie ons tot gevangenen had gemaakt, was allemaal te zien in dit eerste deel. De gebroeders Wachowski vonden echter dat er nog twee delen van The Matrix moesten komen. In Reloaded en Revolutions proberen zij ons antwoorden te geven op tamelijk onbegrijpelijke vragen die eigenlijk niemand meer interessant vindt. Bijkomend probleem is dat de antwoorden die worden gegeven zo mogelijk nog vager zijn dan de vragen zelf. Een tenenkrommend voorbeeld hiervan is als Neo het Orakel om raad vraagt – een dialoog die enkel bestaat uit vraag en wedervraag, zonder dat er ook maar iets wordt gezegd.

Een ander aspect dat het eerste deel zo uniek maakte, de slowmotion gevechtsscène’s, deden in Reloaded al wat verouderd aan. In Revolutions heb je zelfs vaak het gevoel alsof je naar identieke scène’s uit de eerste twee delen zit te kijken. Shots die 4 jaar geleden revolutionair waren, zijn nu simpelweg gedateerd. De actiescène’s doen plichtmatig en ongeïnspireerd aan. Been there, done that..

In Revolutions gebeurt iets opmerkelijks. Het zwaartepunt van het Kwaad verschuift van de machines naar Agent Smith. Dit is merkwaardig, want in het eerste deel was Smith ‘slechts’ een programma in de Matrix die opstandelingen moest opsporen. Blijkbaar vonden de gebroeders Wachowski dat het Kwaad een gezicht moest krijgen (machines zijn namelijk zo onpersoonlijk) en dus wordt Hugo Weaving naar voren geschoven als de ultieme bad guy – een rol die hem trouwens op het lijf is geschreven. Deze wending is cruciaal voor de climax van de film, maar wordt eigenlijk nergens verklaard. Hoe is Smith zo machtig geworden? Wat is precies de verhouding tussen de machines – die de Matrix hebben geschapen – en het programma Smith. En hoe kan Smith zich buiten de Matrix begeven? Het wordt niet uitgelegd. De film eindigt in een behoorlijke anti-climax waar de joods-christelijke symboliek van afdruipt, zonder dat er ook maar iets helder is geworden.

Is er dan niets positiefs over deze film te melden? Jawel. De groeivelden vol met menselijke batterijen zijn fenomenaal vormgegeven. De reis van Neo en Trinity naar Machine City is adembenemend. De aanval van de Sentinels op Zion is één grote explosie van machinaal geweld en lijden – jammer alleen dat je als kijker niet de kans hebt gehad een emotionele band op te bouwen met de bewoners van de verdoemde stad.

Al met al blijken de gebroeders Wachowski niet de briljante filmmakers die ze na The Matrix leken te zijn. Revolutions is een zielloze, lawaaierige computergame. Je zou bijna willen dat Neo in het eerste deel de blauwe pil had genomen, en niet de rode.