Regie: Gregg Araki | Cast: Joseph Gordon-Levitt (Neil McCormick), Brady Corbet (Brian), Elisabeth Shue (Mrs. McCormick), Michelle Trachtenberg (Wendy), Mary Lynn Rajskub (Avalyn Friesen) e.a. | Speelduur: 99 min.
Mysterious Skin is geen comfortabele film. Niet voor de maker, niet voor de spelers en ook niet voor de kijker. Van iedereen wordt flink wat lef verwacht. Regisseur Araki en grootste uitblinker Joseph Gordon-Levitt hebben aan die eis voldaan, maar de kijkers zullen zich nog moeten waarmaken. Het is te hopen dat zij zich met evenveel bezieling op de film storten, want Mysterious Skin is een verwarrend en ontroerend drama waarin zorgvuldig wordt omgesprongen met gewichtige zaken. Aangrijpend, maar niet melodramatisch. Hard, maar niet shockerend. Pijnlijk, maar niet dieptriest.
De knappe Neil (Gordon-Levitt) en de brave Brian (Brady Corbet) zijn gelittekend door hetzelfde jeugdtrauma, maar hun levens zijn daarna verschillende kanten opgegaan. Het ligt er dik bovenop dat ze elkaar uiteindelijk weer zullen ontmoeten, maar daar draait het in feite niet om. Mysterious Skin is geen film die naar een climax toewerkt, die als een bom moet inslaan. Het gaat in eerste instantie om het boeiende contrast tussen twee verschillende afweermechanismen. Verdringing, verwerking en weerbaarheid zijn nou eenmaal processen die bij iedereen anders in elkaar steken.
Het verschil in persoonlijkheidsontwikkeling is een goede reden om de levens van Neil en Brian afwisselend in beeld te brengen. Zelden heeft die manier van filmen zon effect gehad. Er worden twee levens gevolgd die allebei in hoge mate, maar heel verschillend zijn bepaald door dezelfde gebeurtenis. Via voice-overs becommentariëren Neil en Brian enkele scènes waarin ze als achtjarig kind te zien zijn. Op die manier krijgen de karakters vorm en wordt hun belevingswereld (als volwassene en als kind) inzichtelijk gemaakt.
De aard van de traumatische ervaring laat zich makkelijk raden, maar de uitkomst is opvallend. De achttienjarige Neil romantiseert het voorval en bevredigt zichzelf met een leven als mannelijke hoer, terwijl de adolescente Brian angstig door het leven gaat en nog immer last heeft van black-outs en bloedneuzen die op de bewuste avond zijn begonnen. Brian vermoedt dat hij is ontvoerd door aliens, misschien wel meerdere keren. In een verbeeldingsrijke scène is te zien hoe hij als kind een UFO boven hun huis ziet hangen, wat het begin is van een obsessie voor het buitenaardse. Hij zoekt contact met een lotgenote (Mary Lynn Rajskub in een schitterende bijrol) die zijn bloedneuzen wijt aan zendertjes die via zijn neus zijn ingebracht. Een methode die aliens gebruiken om geen sporen of littekens achter te laten. Het lotgenotencontact stelt Brian gerust, maar het lost maar weinig op.
Neil is de enige die weet wat er met Brian aan de hand is, maar hij laat zich niet zo makkelijk confronteren met het verleden en heeft zijn herinneringen inmiddels zo bijgeschaafd dat ze hem niet meer in de weg staan. Neil is een zelfbewuste, onverschillige, stoere homoseksuele jongen, die zich uit eigen wil aan oudere mannen geeft. Hij klaagt niet over zijn bestaan en doet Wendy en Eric, zijn twee beste vrienden, gedetailleerd verslag van zijn nachtelijke escapades. Hij laat zich door hen naar de ontmoetingsplaatsen rijden en toont hen zelfs zijn geslachtsdeel als hij denkt dat er iets mis mee is. Wendy is de enige die weet dat Neil beschadigd is, maar ze kan zich er nauwelijks een voorstelling van maken.
Mysterious Skin is een verfilming van het gelijknamige boek van Scott Heim, maar na het zien van de film, vervliegt de behoefte aan het geschreven woord. De film heeft de beste teksten letterlijk overgenomen, is goed geconstrueerd, bevat krachtige beeldtaal, dringt diep door en laat genoeg ruimte voor overpeinzing. Bovendien heeft de film in Gordon-Levitt een dominante hoofdpersoon die zich tijdens het lezen van het boek waarschijnlijk voortdurend zal opdringen. Zijn fysieke uitstraling en zijn complexe, gedurfde vertolking van de getroebleerde Neil trekken het meeste bekijks. Hoewel ook Brady Corbet bovenmatig presteert als de timide Brian, is het Gordon-Levitt die een groot talent etaleert, zich volledig overgeeft aan zijn rol en een bepaalde schaamtegrens passeert. Seks tussen twee mannen (laat staan tussen een jongen en een man) is in Amerikaanse films nog steeds taboe, maar hier wordt er niet moeilijk over gedaan. Ook niet als een van Neil's klanten een vies gebit blijkt te hebben en donkere kankergezwellen die duiden op aids. Het lijkt shockerend, maar goedbeschouwd is het één van de ontroerendste en krachtigste scènes van de film. Je wil het misschien niet zien, maar zeg dat maar eens tegen Neil of Brian. Zij werden ook gedwongen tot iets dat ze niet wilden.
