In het kader van een retrospectief van regisseur Ernst Lubitch vertoont het Filmmuseum zijn komische meesterwerk Ninotchka een week voorafgaande aan het retrospectief dat te zien zal zijn van 31 mei tot en met 27 juni. Ninotchka zal in een gloednieuwe kopie vanaf 24 mei worden vertoond in het Amsterdamse Filmmuseum, het Filmhuis Den Haag en Lantaren/Venster in Rotterdam, waarna de film zal touren door het hele land.
Ninotchka staat bekend als de eerste film waarin Greta Garbo echt lacht. Geen flauwe glimlach, maar een echte schaterlach. En ja hoor, het duurt een minuut of vijftig, maar als Garbo lacht, dan lacht ze ook echt en dat is een genot om naar te kijken. Greta Garbo speelt de speciale Russische gezant Ninotchka, die komt onderhandelen over de verkoop van juwelen aan een Amerikaanse juwelier. De Russen hebben namelijk tractors nodig om het land te verbouwen, maar er zit niets meer in de staatskas. Samen met drie andere Russische afgezanten, die zo lijken te zijn weggelopen uit een willekeurige Marx Brothers film, blijft Ninotchka in de Verenigde Staten om met harde valuta terug te keren.
Daarbij speelt niet alleen een vinnige ex-hertogin hen parten, maar ook de charmante graaf Léon dAlgout maakt het de knappe, maar ijskoude Russin niet gemakkelijk. Tweevoudig Oscarwinnaar Melvyn Douglas, voor zowel Hud als Being There won hij de Oscar voor Beste Bijrol, valt in zijn rol als graaf dAlgout namelijk als een blok voor haar en doet er alles aan om Ninotchka te ontdooien. Zij vindt de graaf in de eerste instantie vooral een jammerlijk product van een verderfelijke samenleving maar des te langer ze in de V.S. verblijft, des te meer begint ze de voordelen van de vrije markteconomie te waarderen. Later in de film zegt ze spottend over haar eigen Rusland dat je in dit land al wordt verdacht van contrarevolutie als je zijden kousen draagt.
De venijnige, bijtend grappige dialogen komen uit de pen van Billy Wilder, en vormen samen met de chemie tussen Garbo en Douglas de basis voor dit komische meesterwerk van regisseur Ernst Lubitsch. Terwijl de tegenstelling tussen de collectivistische Russen en individualistische Amerikanen op papier misschien wat belegen overkomt, weet Lubitsch er in combinatie met een ijzersterk script en een droomcast een van zijn beste films van te maken. Als een soort extraatje laat Bela Lugosi in een piepklein rolletje als de superieur van Ninotchka nog even zijn immer mysterieuze aanwezigheid gelden, maar uiteindelijk is het vooral die volle lach van Greta Garbo die je voor altijd bij zal blijven. Niet te missen in het Ernst Lubitsch programma dat van 31 mei tot en met 27 juni te zien zal zijn het Filmmuseum.
