Er zijn in het verleden genoeg films gemaakt over de relatie tussen vader en zoon, maar opmerkelijk genoeg veel minder over de minstens even interessante verhouding tussen moeder en zoon. Regisseur Danyael Sugawara nam deze relatie als uitgangspunt voor zijn speelfilmdebuut Alles Stroomt en laat zien dat er weinig spektakel nodig is om een ontroerende film te maken. Twee mensen die zielsveel van elkaar houden en moeten zien om te gaan met verandering in hun beider levens. Hoe pijnlijk dat ook kan zijn.
Alles Stroomt begint met het nieuws dat Damiaan geslaagd is voor zijn eindexamen. Hij woont, sinds het overlijden van zijn vader op jonge leeftijd, samen met zijn moeder in een statig Amsterdams pand en de twee hebben in die jaren een zeer hechte band opgebouwd. Damiaan verlaat al snel na zijn eindexamen zijn ouderlijk huis en trekt in bij vrienden in een kraakpand in Amsterdam-Noord. Intussen begint zijn moeder een relatie met een binnenvaartschipper en besluit niet veel later het huis te verkopen en bij haar vriend op de boot te gaan wonen. Moeder en zoon drijven in de tussentijd steeds verder van elkaar af en missen elkaar zielsveel, zonder het aan de ander toe te geven. Vooral voor Aleid, wier leven sinds het overlijden van haar man volledig in het teken van haar zoon is komen te staan, valt de verandering zwaar. Ze weet dat ze geen andere keus heeft dan haar zoon los te laten, maar wil niets liever dan hem dicht bij zich houden.
Veel films van Nederlandse bodem worstelen vaak met matige scenarios, waarin dialogen veel te lang worden uitgesponnen en onnatuurlijk klinken. Alles Stroomt is een positieve uitzondering op die regel en dat is met name te danken aan veterane Marieke van der Pol (De Tweeling, Bride Flight) die een zeldzaam effectief scenario in elkaar heeft gezet. Van der Pol en regisseur Sugawara vertrouwen volledig op de kracht van het beeld en zijn niet bang om stiltes te laten vallen. Ze worden daarbij geholpen door de twee hoofdrolspelers die de film moeten dragen. Vooral Anneke Blok maakt veel indruk met haar mix van kracht en kwetsbaarheid, maar ook de debuterende Wieger Windhorst is goed op dreef.
Ondanks de kwaliteiten van Alles Stroomt zal het moeilijk zijn om een breed publiek te vinden. Dat komt doordat de film enigszins tussen wal en schip valt. De film is te subtiel voor een groot, commercieel publiek, maar weer te commercieel voor filmhuisbegrippen. Het is dan ook te hopen dat de winst van de publieksprijs op het Nederlands Filmfestival Alles Stroomt een zetje in de rug geeft aangezien er dit jaar maar heel weinig betere films van Nederlandse bodem zijn verschenen dan dit prachtig humanistische, maar fragiele drama.
Lees ook het interview met regisseur Danyael Sugawara.
