Succesvolle boeken worden verfilmd, zo simpel ligt het. En aangezien van de boeken van Saskia Noort al meer dan twee miljoen exemplaren zijn verkocht, is het weinig verrassend dat met De Verbouwing alweer voor de derde keer in drie jaar tijd haar werk op verfilmde wijze in de bioscoop verschijnt. Dat de twee voorgangers door de Nederlandse filmpers slechts redelijk (Terug Naar de Kust) tot uiterst matig (De Eetclub) werden ontvangen, stond succes bij het grote publiek niet in de weg. Het ligt zeer voor de hand dat ook De Verbouwing prima zaken zal doen. Geheel onterecht is dat overigens niet, want het is een behoorlijke thriller die weliswaar weinig bijzonders te bieden heeft maar gelukkig ook nooit echt ontspoort, wat al een hele verbetering is met de vorige keer dat een boek van een Saskia Noort werd verfilmd.
Iedere auteur werkt met vaste verhaalelementen en Saskia Noort vormt daarop geen uitzondering: wederom raakt een vrouwelijke hoofdpersoon uit de Nederlandse upperclass verzeild in een situatie waarin de toon wordt gezet door overspel, moord, passie, afpersing en de nodige glazen rode wijn (dit keer gelukkig geen opzichtig in beeld gebrachte flessen Licor 43, zoals in De Eetclub). Deze situatie groeit de vermogende Tessa behoorlijk boven het hoofd, maar prettig genoeg wordt haar leven nu eens niet als idyllisch neergezet voordat alles ineen dreigt te storten; de zaden daarvoor zijn al ver van tevoren geplant. Als plastisch chirurg en eigenaar van een privékliniek is Tessa weliswaar behoorlijk succesvol, maar als moeder van een tienerzoon die ze nauwelijks kent en als echtgenote van een man die na een burn-out heeft besloten hun huis grondig te gaan verbouwen heeft ze haar leven niet volledig op rolletjes.
Niet vreemd dus dat ze zich in een affaire stort met haar oude vlam Johan, die in vrijwel alles de tegenpool van haar man is. Als Tessa op zakelijk gebied wat tegenwind krijgt, reikt hij haar een helpende hand, maar daarmee haalt ze zichzelf alleen maar meer problemen op de hals. Hoewel het gegeven van een buitenechtelijke relatie in het neergezette milieu en de daaruit voortkomende problemen niet bepaald nieuw is, is het wel een verademing nu eens een vrouwelijk hoofdpersonage te zien dat zichzelf niet uit naïviteit in de nesten werkt en wel constant probeert zich er weer uit te worstelen. Het resulteert in een sterke vrouwenrol voor de uit Gooische Vrouwen bekende Tjitske Reidinga, die er overigens niet voor terugschrikt haar personage zo nu en dan als een enorm ijskonijn neer te zetten. Sympathie van de kijker komt haar dan ook nooit zomaar aanwaaien.
Toch is De Verbouwing vooral een film die alles behoorlijk volgens het boekje doet; vanaf het eerste kwartier is eenvoudig te voorspellen hoe het plot zich zal ontvouwen en van verrassingen is dan ook vrijwel geen sprake. Daar staat gelukkig tegenover dat er nauwelijks missers zijn. Zo heeft elk personage wel een bepaalde functie en worden de rollen in tegenstelling tot de vorige films gebaseerd op het werk van Noort nu eens niet allemaal door bekende acteurs vertolkt. Het is spijtig dat de film eindigt zoals zoveel films in het thrillergenre dat doen, maar dit slot ligt prima in de lijn van de rest van de film: weinig bijzonder, maar niets om je druk over te maken.
