Het gaat de vijfentwintigjarige Thomas voor de wind. Hij speelt gitaar in het koor van zijn Pinkstergemeente en lijkt er klaar voor om kerkleider Daniël op te volgen. Maar als die toch voor een ander kiest, blijkt Thomas er juist helemaal klaar mee. Na de afwijzing begint hij te twijfelen of zijn keuze voor God de juiste is. De hechte, maar strenge gemeenschap, zijn vrouw Rebecca en zijn postduif kunnen hem steeds minder bekoren. De verleidingen van een conventioneler leven lachen hem toe, maar het liefst zou hij God vinden.
Regisseur Karsten de Vreugd baseerde zijn speelfilmdebuut deels op zijn eigen jeugdervaringen in de Pinksterkerk die hij verliet. Zijn portret van deze ongelovige Thomas komt mogelijk mede daardoor oprecht over. Jonas Smulders zet vol vuur deze jongeman neer, wiens onstuimigheid zijn omgeving weinig op waarde schat. Zijn buitengewoon religieuze moeder beschouwt zijn twijfel als een bezetenheid van de duivel. Ook al uit Thomas uit niet altijd op nette manieren zijn twijfels en benadeelt hij daarmee anderen, krijgt hij ongeacht wat strenge praatjes terug, verder opgestookt door de schuddende handcamera en rappe montage.
Met niemand kan hij te goeder trouw een gesprek voeren - al helemaal niet met zijn tot antagonist uitgroeiende mentor Daniël. Daarom voelt het strakke beeld van Thomas en Rebecca als ze voor een tent op de camping zitten zo treffend. Ze leest rustig een boek met suggestieve titel terwijl hij zich overduidelijk opvreet, omdat een groep jongeren gezellig rond het kampvuur zit. Het smeult in de zogeheten pinksterprins. Zulke losbandigheden zijn voor hem des duivels, maar hij ziet er tegelijkertijd ook iets positiefs in.
Zo toont iedereen op zijn pad hem verdere afsplitsingen die hij kan nemen om af te dwalen of juist terug te keren naar zijn geloof. Elk personage lijkt alleen maar om die reden te bestaan. Dat geldt ook voor de symbolische (achter)namen, van kerkleider Kooij tot aan zijn verleidelijke collega Lilly, vernoemd naar Lilith. Ondanks deze schetsmatigheid vertedert de innige omarming tussen Thomas en zijn altijd goedaardige vader, waarin een respect zit voor elkaars levenskeuzes. Uiteindelijk staat Pinksterprins het twijfelen toe, ondanks een start die doet denken dat de keus zit tussen vol God kiezen of juist afwijzen.
Ook het acteerwerk voelt schetsmatig, van Lilly die erg demonstratief haar scepsis toont over Thomas' geloof tot aan Smulders zelf. Een zoomende camera benadrukt de generieke gelaatsuitdrukkingen wanneer Daniël zijn opvolger bekendmaakt, van een schuchtere lach vol vertrouwen naar verwarring en teleurstelling. Het voelt ook als een prozaïsche verbeelding wanneer Thomas met fantasieversies van anderen praat. Er komt geen magische herrijzenis zoals in Ordet wanneer hij het ziekenhuis bezoekt. Zo laat Pinksterprins zich niet in met complexere vraagstukken rondom geloof, hoe oprecht het verhaal ook aandoet.
Pinksterprins is te zien bij NPO Start.
