Sult ('honger') heeft als alternatieve titel A Copenhagen Love Story. Het is het verhaal van Mia en Emil, een koppel dertigers dat na aanvankelijke onverschilligheid van haar kant - zij vindt hem raar en oud - toch erg goed bij elkaar blijkt te passen. Mia zegt aan het begin van de film in de voice-over: "De meeste mensen willen deel uitmaken van het leven van anderen. Willen bij iemand horen. Iemand die blijft als het slecht gaat." Voor haar is diegene Emil.
Zoals elke romance begint de relatie natuurlijk met de goede tijden. Hij vouwt bloemen uit servetjes voor haar, de vriendengroepen klikken en er is vuurwerk in bed. Daarbovenop kan Mia erg goed met de jonge kinderen van Emil overweg. Zij wordt hun 'bonusmoeder', een thema dat ze verwerkt in haar schrijven. Mia is namelijk auteur van beroep. Tijdens de film horen we flarden van haar werk. Het klinkt als standaard chicklit, maar het geeft wel handig de gedachten en geestesgesteldheid van de protagonist weer.
Niet dat we die niet van Mia's expressieve gezicht af kunnen lezen. Haar voorkomen en manier van doen veranderen sterk gedurende de film. Na de wittebroodsmaanden volgen de onzekere en zelfs ronduit slechte tijden. Het koppel wil samen een kind, maar dat gaat ondanks het goede seksleven niet zo makkelijk. Sult documenteert de emotionele en medische trajecten waarin Mia en Emil terecht komen om met alle mogelijke middelen toch zwanger proberen te geraken. Het lukt maar niet; teleurstelling volgt op teleurstelling.
Omdat Emil al twee kinderen heeft, legt Mia de 'schuld' al snel bij zichzelf. Het leidt tot veel zelfhaat en schaamte en grote druk op de relatie. Een proces dat voor mensen/stellen die dergelijke gebeurtenissen ook hebben meegemaakt waarschijnlijk zeer herkenbaar is. De hoop, de wanhoop, de kracht en het verdriet. Deze film steekt in die zin velen een hart onder de riem.
Sult vertelt na de vrolijke opening wel een enigszins beperkt verhaal. De focus ligt eigenlijk alleen op de kinderwens van Mia en Emil. De rest van hun levens en karakters wordt nauwelijks uitgewerkt. Zeker als je deze film opzet naar aanleiding van de korte beschrijving op de Netflix-homepagina en een veelzijdig liefdesverhaal verwacht, kom je bedrogen uit. Aan de andere kant is het niet kunnen krijgen van kinderen en hoe daar mee om te gaan natuurlijk ook levensbepalend. Mia omschrijft de tijd als "een eindeloze nachtmerrie, er was verder niets meer, een verslaving".
De uiteindelijk vrij deprimerende film wordt gedragen door de sterke hoofdrolspelers. Rosalinde Mynsters Mia is niet de meest sympathieke protagonist (die eer gaat naar Joachim Fjelstrups Emil), maar dat is niet ten nadele van het verhaal. Sult toont ons een getormenteerde vrouw en getormenteerde mensen doen nare dingen, halen uit naar zowel zichzelf als naar anderen. Munster en Fjelstrup laten deze dynamiek op overtuigende wijze in al haar tragiek zien. Het maakt van Sult een krachtig, zij het wat eenzijdig, drama.
Sult is te zien bij Netflix.
