in Recensies
Update:
In het stadje Holland in de staat Michigan wordt ieder jaar de Tulip Time-parade gehouden. Toeristen en lokale bewoners vullen de straten, kinderen doen klompendansen ('Dutch dancing') in klederdracht en overal zie je natuurlijk molentjes en tulpen. Een en ander heeft te maken met de stichting van de stad door Nederlandse Calvinisten in de negentiende eeuw. Nog steeds heeft een groot deel van de bevolking voorouders die destijds de Atlantische Oceaan overstaken. Het zorgt voor saamhorigheid, traditie en een fijne, harmonieuze sfeer, die tot in de eenentwintigste eeuw voortduurt.
Nancy is via haar huwelijk met Fred Vandergroot in Holland verzeild geraakt en ze vindt het er heerlijk. Samen hebben ze een fijne zoon, ze zijn gewaardeerde leden van de gemeenschap en de zon lijkt altijd te schijnen. Maar dan pakken zich toch donkere wolken samen boven het gezin. Fred gaat wel erg vaak op zakenreis en Nancy vindt bonnetjes van locaties in zijn broekzak die niet overeenkomen met waar hij zegt te zijn geweest. Samen met een collega van school (Nancy doceert 'life management') gaat ze op onderzoek uit. Het leidt tot een klunzige reeks gebeurtenissen waarvan het niet helemaal duidelijk is of ze spannend of grappig bedoeld zijn.
De waarheid ligt waarschijnlijk ergens in het midden, Holland is een surrealistische thriller met komische hoofdrollen van Nicole Kidman en Matthew Macfadyen. Kidman speelt de verwarde, verbaasde huisvrouw met verve en hetzelfde geldt voor Macfadyen als haar honingzoete echtgenoot, die wel het een en ander lijkt te verbergen. Wat Fred verborgen wil houden valt al vrij snel te raden, maar de film doet er dan toch nog erg lang over om dat te onthullen. Het tempo is sowieso het grootste probleem van Holland, ook al is de aparte flow wellicht bewust.
Eigenlijk kabbelt alles maar zo'n beetje voort en van enige urgentie is amper sprake, zelfs niet wanneer het spannend zou moeten zijn. De film is echt niet onaangenaam om naar te kijken - zeker niet voor Nederlanders die alle 'easter eggs' zeer vermakelijk zullen vinden (bitterballen, poffertjes) - maar je krabt je toch regelmatig achter de oren. Wat is hier nu de bedoeling van? Holland verkent thema's zoals de macht van traditie, onderdrukt verlangen, toxische relaties en de realiteit die bedrieglijk kan zijn, maar doet dit op een manier die niet iedereen aan zal spreken. Zeker niet de kijker die eens lekker voor een conventionele thriller is gaan zitten.
Nancy zegt op een gegeven moment dat haar leven voelt alsof ze door koolmonoxide wordt vergiftigd. Ze valt langzaam en vredig in die oneindige slaap die ons allen wacht. Holland doet soms ook zo aan: je zit erbij, kijkt ernaar en komt in een soort maffe trance van klompen, (vermeend en echt) overspel en modeltreintjes terecht. Het overleden trio Wim Sonneveld, Ramses Shaffy en Rob de Nijs schittert op de soundtrack, wat alleen nog maar meer bijdraagt aan het onwezenlijke gevoel dat deze film oproept. Zoals Nancy een paar keer zegt: "Soms vraag ik me af: is dit wel echt?"
Holland is te zien bij Prime Video.
