Er is soms niet eens een midlifecrisis voor nodig om te beseffen dat je een generatie bent opgeschoven. Omringd door jong grut dat zo veel sneller, hipper en gevatter is. Niet iedereen vindt het makkelijk om te beseffen dat die in een volgende levensfase is beland. Dit geldt zeker voor vijftiger Luis. Ooit maakte hij onder zijn artiestennaam Scorpex furore als veelgevraagd DJ. Nu liggen zelfs de meest exclusieve Japanse uitgaven van zijn platen - met bonustracks en een oplage van slechts vijfhonderd exemplaren - in de ramsjbakken.
Het botsen van de generaties en de stress die dit voor Luis met zich meebrengt is een van de voornaamste thema's in het Franse Banger. Alsof het moeten dulden van populaire concurrent Vestax nog niet voldoende is, drukt ook Luis' dochter haar vader graag nog even met zijn neus op de feiten. De artistieke Toni heeft namelijk naast een loopbaan als kunstenaar en model ook muzikaal talent. Scorpex is gereduceerd tot het voorprogramma, maar een onverwachte wending lijkt hier verandering in te kunnen brengen.
Bangers markeert het speelfilmdebuut van So Me, het pseudoniem van grafisch ontwerper, kunstenaar en muziekproducent Bertrand Lagros de Langeron. Zijn pogingen om Luis mee te laten draaien in een wereld, die hem overduidelijk op elk denkbaar vlak voorbij is gehold, zijn op momenten aandoenlijk tragisch. Luis heeft een heerlijk bord voor zijn kop, hult zich in hippe trainingsjasjes en is ervan overtuigd dat hij nog relevant is.
Voor Luis doet zich de buitenkans voor om niet alleen nader tot Vestax te komen, maar ook zichzelf weer op de kaart te zetten. De aanleiding is echter wat minder rooskleurig, want Luis wordt door een rechercheur van de inlichtingendienst onder druk gezet om de entourage van Vestax te infiltreren. De hippe DJ wordt namelijk in verband gebracht met extensieve drugshandel, al lijkt hij zelf ook maar als loopjongen ingezet te worden.
Wanneer deze premisse eenmaal staat, weet So Me niet meer zo goed welk verhaal hij wil vertellen, laat staan waar de accenten dan precies op moeten komen te liggen. Zo kan het gebeuren dat pogingen van Luis om in het gevlei van de boeven te komen worden afgewisseld met opdrachten vanuit de opsporingsdienst, het neerzetten van de Franse DJ-scene en de moderne kunstwereld. Er wordt namelijk toegewerkt naar een show van het fictieve modelabel Van Straat, waar Vextex en Scorpex acte de présence moeten geven.
Luis/Scorpex wordt vertolkt door de gerenommeerde Vincent Cassel, die we toch vooral kennen van het wat rauwere werk. Zijn komische talenten zijn heus dik in orde, maar helemaal als een vis in het water is Cassel niet. Wellicht omdat zijn kop te gegroefd is om de compleet irrelevante plaatjesdraaier uit te hangen. De acteur moet zien te werken met een scenario dat alle kanten opvliegt, veel open eindjes overlaat en een duidelijke focus mist.
De apotheose waarbij alles samenkomt stelt dan ook hevig teleur. Het doet alle inspanningen van Luis om zijn opgelegde taak te kwijten grotendeels teniet. Banger biedt een aantal interessante concepten, maar faalt in de uitwerking om een scherpe satire neer te zetten. Het geeft bovendien te denken dat de geniaal vormgegeven aftiteling boeiender is dan de anderhalf uur die eraan voorafgingen.
Banger is te zien bij Netflix.
