Alexander and the Terrible, Horrible, No Good, Very Bad Road Trip is geen goede film. Maar om hem erg slecht of zelfs verschrikkelijk te noemen, gaat te ver. De makers willen graag doen overkomen dat Alexander en zijn familie ongeluk op ongeluk meemaken. Maar het euvel is dat deze mensen stuk voor stuk idioten zijn, en alle pech vooral over zichzelf afroepen. Voeg daar een gebrek aan logica aan toe en het wordt moeilijk om mee te gaan in deze roadtrip.
Alexander and the Terrible, Horrible, No Good, Very Bad Road Trip is een soort van vervolg op/ remake van Alexander and the Terrible, Horrible, No Good, Very Bad Day uit 2014. De nieuwe film volgt losjes het plot van die boekverfilming (van het gelijknamige boek uit 1972) met Steve Carell. Het blanke gezin uit het boek en de eerste film is nu veranderd in een Latino familie die via de road trip uit de titel op zoek naar de roots waar ze van vervreemd zijn.
Alexander is de jongste telg van dit gezin. Hij is ervan overtuigd dat hij een magneet is voor ongeluk. Op een dag vindt hij een beeldje op zolder, dat de verklaring daarvoor lijkt te zijn. Hij is naam vernoemd naar een overgrootvader die dit beeldje ooit kreeg voor geluk, maar vervloekt raakte omdat hij weigerde het terug te geven. De familie heeft een vakantie naar Mexico gepland, waarin Alexander graag het beeldje wil retourneren. Maar er blijkt een boel pech op de weg.
Althans, daar zijn zijzelf van overtuigd. Maar een groot deel van hun ongeluk overkomt hen keer op keer door hun eigen ongekend onintelligente gedrag. Een voorbeeld: Alexander vertelt in voice-over
dat hij een gigantische pechvogel is. Dat wordt 'bewezen' doordat zijn zus achteruit rijdt terwijl ze op haar telefoon kijkt, en op een brandkraan botst. Alexander waarschuwde haar daarvoor en daarom concluderen beiden dat het zijn schuld is.
Slechts éénmaal probeert iemand gezond verstand te gebruiken. Wanneer een kleine kudde koeien de weg blokkeert, pakt ma meteen een landkaart erbij (waarvan ze later aangeeft die niet te kunnen lezen) en concludeert dat omrijden de enige optie is. Pa stelt voor om even te wachten tot de koeien aan de kant gaan, maar wordt zo onder druk gezet dat hij omrijdt. Al blijkt hij kort daarna even leeghoofdig te zijn, door voor te stellen om met de auto een rivier over te steken.
De idiotie wordt versterkt door hoe de koeien in beeld zijn gebracht: met een gapend gat ertussen, waar de wagen makkelijk doorheen had gekund. Er wordt geen poging gedaan dit met de camera of in de montage te verhullen. Het zegt veel over de visuele stijl van Alexander and the Terrible, Horrible, No Good, Very Bad Road Trip dat dit het enige noemenswaardige eraan is.
Af en toe kan er nog best gelachen worden. Niet om al het gegil en hysterische gedoe, maar om sporadische kurkdroge opmerkingen. Zoals dat opa 'onder de indruk is' van Alexanders beheersing van de Spaanse taal wanneer hij 'si' zegt, of dat een winkeleigenaar aangeeft dat hij wel degelijk een heks is, want zijn nagels zijn toch gelakt. Verder valt er weinig te genieten aan Alexander and the Terrible, Horrible, No Good, Very Bad Road Trip, door de zwakke, eendimensionale personages die het vooral zichzelf moeilijk maken in de onlogische situaties waarin ze telkens belanden.
Alexander and the Terrible, Horrible, No Good, Very Bad Road Trip is te zien bij Disney+.
