Gloria
Recensie

Gloria (2013)

Mooi oprecht drama over een eenzame vrouw die haar leven richting probeert te geven.

in Recensies
Leestijd: 2 min 17 sec
Regie: Sebastián Lelio | Cast: Paulina García (Gloria), Sergio Hernández (Rodolfo), Diego Fontecilla (Pedro), Fabiola Zamora (Ana), e.a. | Speelduur: 110 minuten | Jaar: 2013

Veel vrouwen van haar leeftijd hebben een gezin en houden zich bezig met huishoudelijke taken, maar Gloria niet. De vijftiger is al een dikke tien jaar gescheiden en haar kinderen leiden hun eigen leven, dus hangt ze rond in plaatselijke clubs, gevuld met andere vrijgezellen van haar leeftijd. Klinkt leuk, maar dat is het helemaal niet. Ze zou haar kinderen wel wat vaker willen zien en ze ziet het niet zitten om eenzaam oud te worden. Een man vinden die bij haar past valt echter niet mee.

Toch lijkt het al redelijk vroeg in de film een keer mee te zitten. Gloria ontmoet de iets oudere Rodolfo, onlangs gescheiden en net als zij ouder van twee kinderen. Lotgenoten die lief en leed met elkaar kunnen delen en zo samen naar een nieuwe start kunnen toeleven: vele romantische films hebben het ons al voorgeschoteld. Hij leest haar mooie gedichten voor op een hotelkamer, zij pinkt een traantje weg. En toch wringt er iets. Als Rodolfo wordt gebeld door zijn dochter laat hij alles vallen, en wil hij zelfs niet toegeven dat er een nieuwe liefde in zijn leven is, terwijl die toch echt naast hem in bed ligt. Gaat dit wel werken?

De opzet van Gloria klinkt als voer voor een somber drama, maar dat is het geenszins. Ondanks de pech en de problemen, is dit vooral een warme en optimistische film. De geestelijke ontwikkeling van Gloria staat centraal, als een coming-of-agefilm, maar dan met een oudere hoofdpersoon. Het gaat met kleine stapjes. Eén daarvan wordt knap uitgespeeld in een prachtige afscheidsscène op het vliegveld. Hoofdrolspeelster Paulina García won voor deze rol de Zilveren Beer op de Berlinale, en het zijn dit soort momenten waarop die prijs volkomen terecht blijkt te zijn.

Het zit ook in subtielere dingen. García geeft haar personage een vitale uitstraling mee, maar daar zie je ook herhaaldelijk lichte teleurstelling doorheen schemeren. Steeds weer dat optimisme, maar ook weer die deceptie. Je voelt met Gloria mee, hopend dat ze uiteindelijk haar draai weet te vinden.

Dat betekent overigens niet dat iedereen die haar ontwikkeling in de weg staat een slechterik is. Dat het niet gesmeerd gaat tussen Rodolfo en Gloria, zal vooral te maken hebben met het feit dat zij langer de tijd heeft gehad om zich te herpakken na haar scheiding. Het valt niet mee om bepaalde zaken los te laten en al helemaal niet op een oudere leeftijd, wil regisseur Sebastián Lelio zeggen. Met Gloria heeft hij een treffende en oprechte film gemaakt over afrekenen met het verleden en durven kiezen voor je eigen geluk.