Wij kaaskoppen mogen ons zegenen met de riante nalatenschap van Annie M.G. Schmidt. De Zweden hebben Astrid Lindgren en de Noren de bij ons vrij onbekende Anne-Cath. Vestly. De Noorse kinderboekenschrijfster en actrice overleed vijf jaar geleden toen ze bijna negentig was. Ze schreef niet enkel leuke verhaaltjes die de kinderen moesten vermaken, maar stopte er ook vaak maatschappelijk relevante en complexe themas in en bracht deze op uiterst speelse wijze voor het voetlicht. Eén van de vele reeksen die Vestly bedacht was de bijzondere band tussen een eenzaam jongetje en zijn pratende tak Knoester.
Junior is met zijn ouders verhuisd naar een vreemde stad waar hij helemaal niemand kent. Pa en ma gaan lekker mee in Juniors fantasieën over zijn pratende tak, die inmiddels aan de vrouw is en zelfs een babytwijg op de wereld heeft gezet. Als Junior een enorme kist pruimen van een tante mee naar huis sleept, mag hij het overgebleven fruit van zijn moeder op de markt verkopen. Dan slaat het noodlot toe: Knoester raakt vermist. Leg alleen maar eens aan een norse politieagent uit dat je pratende tak zoek is. Junior zoekt in alle hoeken en gaten naar zijn enige en beste vriendje.
In de derde speelfilm over Knoester worden wederom heel subtiel wat ingewikkelde themas behandeld. Terwijl Junior zich suf zoekt vindt hij bij de kerk een in de steek gelaten baby die hij mee naar huis brengt. Bovendien komt hij meerdere malen oog in oog te staan met een mysterieus en zwijgzaam pubermeisje. Juniors vader en moeder ontfermen zich over de zuigeling terwijl Junior zich allerlei doemscenarios in zijn hoofd haalt over wat er met Knoester is gebeurd. Voor de peuters en kleuters voor wie dit derde Knoester-avontuur bedoeld is, zal het allemaal een beetje verwarrend overkomen. Terwijl zij zich zorgen maken over het wel en wee van de pratende tak slaat het verhaal allerlei zijpaden in. En waarom helpen Juniors ouders niet mee bij de zoektocht?
Daar komt bij dat als de titelfiguur na een goede drie kwartier weer terecht is, de voor kinderen abstracte themas nog een verdere uitwerking krijgen. Dikke kans dat dan bij de doelgroep de aandacht inmiddels zo verslapt is dat ze dit er niet bij kunnen hebben. Toch valt er veel te zeggen voor de kneuterige setting van Arild Østin Ammundsens eerste kinderfilm, die in ons land in een Nederlands gedubte versie wordt uitgebracht. Er wordt ons een hecht gezin voorgesteld, een typisch geval van hoeksteen van de samenleving. De problemen waarmee het gezin te kampen krijgt, worden op creatieve wijze en in volle onderlinge harmonie opgevangen. Het verhaal speelt zich bovendien enkele decennia geleden af, de exacte tijdsduiding is lastig, toen er nog echt en niet via moderne middelen met elkaar gecommuniceerd werd. Waar Is Knoester heeft een groot Astrid Lindgren-gehalte, dat bij de jonge kijkertjes ongetwijfeld in de smaak zal vallen. Al is het maar omdat een magisch, computergeanimeerd stuk hout de hoofdrol speelt.
