Kieslowski's Trois Couleurs-trilogie wordt gezien als één van de beste trilogieën aller tijden. De filmreeks, waarin de drie kleuren de idealen van de Franse vlag representeren, kenmerkt zich door een vage verbondenheid van drie verschillende verhaallijnen. Met uitzondering van een korte verschijning van Juliette Binoche in Blanc, lijken ze op het eerste gezicht weinig met elkaar te maken hebben, maar in Rouge komt alles op een drastische manier samen.
De kleur rood in de Franse vlag staat voor 'broederschap'. De intieme band tussen vreemden staat in Trois Couleurs: Rouge centraal. Valentine, tevens een naam verbonden aan de liefde, is een eenzaam model, smachtend naar een connectie met haar vriend. De gepensioneerde rechter Joseph bespioneert zijn buren om zijn eenzaamheid te verdringen. Ook het leven van student Auguste, wiens verhaal op de achtergrond speelt, draait om (het gebrek aan) menselijke connectie. Valentine en Joseph vinden elkaar in hun eenzaamheid, maar in hun interacties zit altijd een dikke laag melancholie.
De vurige dialogen in Rouge behoren tot de absolute hoogtepunten in de film. De contacten tussen Valentine en Joseph veranderen van een ongemakkelijke communicatie tussen vreemden in speelse, uitdagende vijandigheid. Net zoals Irène Jacob als Valentine het eenzame model ijzersterk neerzet, schittert Jean-Louis Trintignant als Joseph met zijn bittere masker dat zijn verdriet en eenzaamheid moet verhullen.
Er zijn veel kleine gebeurtenissen die ogenschijnlijk weinig betekenis hebben, maar de thematische impact van deze subplots is gigantisch. Pas na de onthulling van de connectie op het einde wordt de deterministische boodschap van de trilogie duidelijk. Het zet aan tot denken: Auguste en Valentine wonen vlak bij elkaar maar hebben geen interactie. Toch is er iets dat hen uiteindelijk verbindt. De film is daardoor zware materie, maar met een prachtig rood kleurenpalet.
De filosofische aard van Trois Couleurs: Rouge, en dit geldt ook voor Bleu en Blanc, maakt hem wat moeilijk om doorheen te komen. Het is weliswaar de meest toegankelijke van de drie, maar het door dialoog voortgedreven meesterwerk is geen ontspannende tijdsdoder voor een zaterdagavond. Kieslowski slaagt erin om met hoogstaande dialogen uiterst realistische en diepgaande personages neer te zetten. De excentriciteit van de dynamieken en handelingen zorgt er tevens voor dat de fascinerende personages je lang bijblijven nadat de film is geëindigd.
