In Almanak: Vrouwen om van te Houden volgen we vier verschillende korte films met een vijfde film die er als een rode draad doorheen loopt. De vijfde korte film is de opening en betreft een man en vrouw van middelbare leeftijd die via een datingapp een eerste afspraakje hebben (heel realistisch en vriendelijk neergezet door Femke Lagerveld). Dit verhaal wordt voor Nederlandse acteerbegrippen heel naturel en soepel gespeeld. Het is een voorzichtige en aftastende eerste date, het absolute begin van twee mensen die elkaar nog niet kennen. Het sociale ongemak van hun eerste ontmoeting spat van het scherm.
Drie van de vier films die volgen zijn mooi en sfeervol maar voelen iets te vlak, als een soort kleine dagdromen die ook snel weer verwaaien. Last Bus, waarin gegijzelde toeristen uit een bus proberen te ontsnappen, heeft iets prettigs, spannends en komisch. Mensen die samen gevangen zitten in een benarde situatie, is altijd een interessant gegeven en past goed in de klassieke filmtraditie. Het acteerwerk is hier en daar een beetje rommelig, want niet iedereen is even overtuigend in zijn paniekerigheid. Het verhaal van de moeder en de dochter in Vogels, die samen tijdens de zomer in een verlaten balletschool vertoeven en daar een mooie en exotische vrouw in de balletzaal treffen, is iets te vergezocht.
The Knock On The Door voegt ook vrij weinig toe. Het verhaal gaat over een lesbisch stel dat graag samen een kind wil en een man heeft geregeld, waarna vlak voor het afspraakje jaloezie de kop opsteekt. Sterker nog, de manier waarop er ineens seksueel misbruik in wordt gegooid, voelt een beetje wanstaltig. Dit verhaal is te kort en onvoldoende uitgewerkt om je daadwerkelijk te raken, het voelt vooral onnodig zwaar. Hoewel de korte films allemaal vrouwen in de hoofdrol hebben, bieden ze weinig psychologische inzichten en zijn de dialogen niet pakkend. Als het daadwerkelijk om de innerlijke conflicten en dagelijkse worstelingen van vrouwen gaat, dan komt dit niet goed uit de verf.
Burden, de langste korte film in het geheel, is de film die Almanak - Vrouwen om van te Houden de moeite waard maakt. We treffen twee vrouwen uit Oekraïne en Rusland die in Nederland de liefde hebben gevonden maar niet echt tevreden meer zijn met hun bestaan.
Ze maken heimelijk plannen om weer terug te keren naar hun familie en thuisland - totdat ze elkaar tegenkomen. Deze film is het beklemmendst en de enige die daadwerkelijk meeslepend wordt. Het samenspel van de twee vrouwen is intens en kwetsbaar, ze zijn aan elkaar gewaagd en de ontmoeting is confronterend. Het voelt alsof ze in hun samenzijn voor het eerst weer kunnen spreken, denken en ademhalen.
Burden roept op een natuurlijke manier vragen op over integreren in een ander land en over samenzijn met een geliefde die jouw moedertaal niet spreekt. Kun je met een schone lei beginnen in een ander land of is dat onbegonnen werk? Deze liefdevolle film heeft een sterke cinematografie met goede acteurs en had wat dat betreft eigenlijk wel een speelfilm kunnen worden.
Het overkoepelende thema is het ongemak waar we soms doorheen moeten om op een betere plek uit te komen. Dit komt mooi samen aan het einde van die eerste date.
