Een film waarin een film gemaakt wordt, met veel plottwists, een hoog tempo en diepere lagen, die tegelijkertijd kleurrijk, spectaculair en bloederig, en ook nog eens de moeite van het kijken waard is? Dat is Jigarthanda DoubleX, de spirituele opvolger van Jigarthanda uit 2014. Net als in zijn voorganger, volgt Jigarthanda DoubleX het verhaal van een regisseur die een film moet maken over een beruchte gangster. Karthik Subbaraj neemt andermaal plaats in de regisseursstoel, en levert een ware ode aan cinema.
Het gecompliceerde verhaal begint met Kirubakaran. Hij heeft ambities om politieagent te worden, maar wordt door een vreemde wending het lot gedwongen om de beruchte en machtige gangster Alliyus Caesar te vermoorden. Vol zenuwen zoekt hij naar een manier om dat voor elkaar te krijgen, tot hij erachter komt dat Caesar groot fan is van Clint Eastwood en op zoek is naar een regisseur. Kirubakaran ziet zijn kans schoon en neemt de identiteit aan van Ray Das, regisseur.
Al snel wordt duidelijk waarom Caesar zo geobsedeerd is door Eastwood. Tijdens het maken van een film die wordt opgenomen in India, is Eastwood, digitaal toegevoegd, zo onder de indruk van Alliyus' moed, dat hij hem de naam Caesar geeft. Daarnaast geeft hij hem een camera, waarvan Caesar denkt dat het een wapen is. Uiteindelijk blijkt dat gebaar en de betekenis erachter haast profetisch.
De verafgoding van Eastwood gaat zo ver, dat Caesar een bioscoop opent waarin hij uitsluitend films van Eastwood draait. Ook dodelijke confrontaties en afrekeningen in het criminele circuit, gebeuren voor het scherm, perfect getimed met beroemde schietscènes. Het is voor regisseur Subbaraj de perfecte manier om gebruik te maken van de muziek, spanning en diepgewortelde gevoel van herkenning die de klassieke spaghettiwesterns oproepen, zonder het aan te laten voelen als goedkoop kopieer en plak-werk.
In het eerste uur van Jigarthanda DoubleX is het wennen aan het tempo en de vele verhaallijnen. Dialogen, gevechten en kleurrijke, vrolijke, maar niet altijd passende dansscènes volgen elkaar snel op. Er gebeurt zoveel dat het belangrijk is de aandacht erbij te houden, en niet af te haken. Dialogen zijn soms merkbaar later ingesproken of bewerkt, en ook is de CGI van een olifantenjacht niet van de hoogste kwaliteit, al wordt het erg fraai in beeld gebracht. Richting en betekenis lijken te ontbreken.
Maar naarmate Jigarthanda DoubleX vordert, lijkt het steeds meer alsof dit juist de bedoeling is van Subbaraj. Goedkope, hersenloze actiefilms tegenover films met een boodschap, die gevoelens oproepen van ontroering, verliefdheid en hoop. Want wanneer alle verhaallijnen ongeforceerd samenkomen, ontvouwt zich een waar cinematisch spektakel, leidend naar een climax van corruptie, bloedbaden, religie en opoffering.
Het acteerwerk is niet altijd even sterk, maar hoofdrolspelers Raghava Lawrence en S.J. Suryah zetten puike acteerprestaties neer en hebben een erg prettige dynamiek. In het begin is het duidelijk wie de baas is, met hier en daar een doodsbedreiging wanneer de regisseur kritisch is. De twee groeien steeds meer naar elkaar toe: de één voor de camera, meer en meer begrijpend dat een film alleen maar over hem, alleen maar voor hem interessant is; de ander achter de camera, inziend dat de camera niet alleen een middel is, maar het wapen kan zijn.
Aan het einde is duidelijk waar de titeltekst DoubleX voor staat. Het is dubbel zo groots, in een prachtige visuele stijl, met dramatische slow motion en close-ups. De gevechten en locaties zijn schitterend in beeld gebracht. En dat allemaal met een politieke ondertoon en de boodschap dat kunst een hele samenleving kan beïnvloeden. Een ode aan hoe mooi en belangrijk film kan zijn.
Jigarthanda DoubleX is te zien bij Netflix.