Regie: Zack Snyder | Scenario: Shay Hatten, Kurt Johnstadt, Zack Snyder | Cast: Sofia Boutella (Kora), Michiel Huisman (Gunnar), Charlie Hunnam (Kai), Bae Doona (Nemesis), Ed Skrein (Atticus Noble), e.a. | Speelduur: 135 minuten | Jaar: 2023

Het zou niet eerlijk zijn om elk nieuw filmproject de kop in te drukken omdat het uitgangspunt al eerder gedaan is. Geef iets een kans, de eigen invulling is mogelijk origineel genoeg om nieuw vermaak te bieden. Zoals Rebel Moon, dat zich afspeelt in een setting precies zoals Star Wars. Maar binnen deze setting nam regisseur en schrijver Zack Snyder vervolgens ook weer het plot van een andere film. En die eigen invulling? Schaamteloos lui.

In een onderdrukt ruimtestelsel is er een planeet met een boerendorp dat heel wat graan levert. De onderdrukkers hebben ontdekt dat er minder graan wordt geregistreerd dan geproduceerd. Dat klopt, want een deel van het overschot ging naar een groep die een revolutie wil ontketenen. Dus ze komen op bezoek en eisen vanaf nu de praktisch gehele oogst. Kora, een van de inwoners, besluit de ruimte af te reizen om enkele krijgers te verzamelen die haar volk kunnen opleiden tot vechters voor wanneer de onderdrukkers terugkeren.

Dat is het plot van Seven Samurai uit 1954. Daar is al vaker een remake van gemaakt, zelfs een versie in de ruimte, Battle Beyond the Stars. Die was een stuk goedkoper, sterker nog: er was amper een budget. En toch is die beter dan dit peperdure epos van Zack Snyder. Want al die andere remakes deden hun eigen ding en leunden op eigen creativiteit. Zelfs die goedkope B-productie, alleen al om het feit dat die zichzelf niet zo doodserieus nam als Rebel Moon. Net als in zijn superheldenfilms kan er geen grijns vanaf. Het is vermoeiend hoe alles dat riekt naar komedie niet welkom is.

Het grootste handelsmerk van Snyder is het gebruik van slow motion. Daaraan ontbreekt het ook deze keer niet, en zoals altijd zet hij dat te pas en te onpas (en met name in overmaat) in. Kora en een ander meisje staan wat te kletsen terwijl ze zaadjes strooien over gewroete aarde, en er komt een shot tussendoor van zaadjes die in slow motion op de grond landen. Niet functioneel, het creëert geen sfeer. Gewoon onzinnig.

Maar het grootste probleem is het luie scenario. Daar is ogenschijnlijk zo weinig aandacht in gestopt dat het lijkt alsof niemand echt liefde had voor dit project. En dat terwijl het wordt verkocht als Snyders kind. Op elke planeet waar Kora landt staat ze in een handomdraai oog in oog met de persoon die ze zoekt, en die sluiten zich zonder boe of bah bij haar aan. Er is geen enkel conflict, alles is zo makkelijk dat het van Rebel Moon een bijzonder saaie film maakt.

Zelfs datgene waarin fantasie ongelimiteerd is weet niet te boeien: er zijn in deze fictionele ruimte geen civilisaties die zo ongewoon zijn dat ze de aandacht afdwingen, er zijn geen wonderbaarlijke wezens. Als ruimte-epos biedt Rebel Moon nul verrassingen. Zelfs de afgekraakte tweede Star Wars-trilogie van George Lucas bevat op dat gebied memorabele momenten, omdat hij zijn best deed om iets nieuws te bieden.

In een film van Zack Snyder is er ook de verwachting dat er gevechten zullen zijn. Die zijn er, geheel in lijn met de rest van de film. Twee personages tegenover elkaar, eentje schiet, de ander valt neer. Een monster pakt een personage op bij de keel, het personage duwt een zwaard (dat de hele tijd duidelijk zichtbaar was voor het monster) door het lijf. Monster dood. Ook de actie is lui.

Dat monster biedt overigens een van de meest interessante scènes. Zij heeft een kind ontvoerd en een krijger-in-spé probeert het terug te krijgen. Het monster, een spin met een menselijk hoofd, zegt dat het hiermee wraak neemt op de mensen die haar planeet hebben overgenomen en zo hebben verwoest dat zij zelf nu geen kinderen meer kan krijgen. Het monster en dit net geïntroduceerde subplot zijn binnen vijf minuten dood.

Ondanks dat Netflix 166 miljoen dollar beschikbaar stelde komt vrijwel alles uit de computer rollen, en dan op een manier die schreeuwt dat het uit de computer is komen rollen. Dit moet geen pretje zijn geweest voor de acteurs die ongetwijfeld alles moesten draaien naast een blauw of groen scherm. Leuk dat 'onze' Michiel Huisman een hoofdrol heeft, en kennelijk gevraagd werd om zijn Nederlands accent niet te onderdrukken (ondanks dat de rest van zijn volk een Scandinavische klank hanteert), maar net als alle andere personages laat dat van hem geen indruk achter.

Rebel Moon is uitsluitend voor de kijkers die enorm fan zijn van Zack Snyder. Die verzinnen zelf argumenten voor waarom dit een meesterwerk is. Voor de rest heeft dit net zoveel inhoud als de ruimte zelf.

Rebel Moon - Part One: A Child of Fire is te zien bij Netflix.