Regie: Eva Longoria | Scenario: Linda Yvette Chávez, Lewis Colick | Cast: Jesse Garcia (Richard), Annie Gonzalez (Judy), Tony Shalhoub (Roger Enrico), Dennis Haysbert (Clarence), Matt Walsh (Lonny), e.a. | Speelduur: 98 minuten | Jaar: 2023

Zelfs zij die niet naar Desperate Housewives keken konden niet om Eva Longoria heen. De actrice, die de pittige latina Gaby speelde, had ook buiten de serie enig succes in een paar niemendalletjes en werd het gezicht van het Magnumijsje. Deze snuggere dame zag al gauw in dat ze niet bepaald prijswinnende rollen kreeg aangeboden, en begon carrière te maken als producent en regisseur. Inmiddels is ze een ervaren vakvrouw, en dat is te zien aan haar nieuwe film Flamin' Hot.

Richard werkt in een chipsfabriek als schoonmaker. Daar mag hij blij mee zijn, want het was de enige plek waar ze hem als Mexicaan wilde aannemen, vanwege vooroordelen van werkgevers. Hij doet zijn werk, maar hij is niet erg gemotiveerd om te leren hoe de apparatuur werkt. Als de sluiting van de fabriek dreigt wegens slechte verkoopcijfers, ontwikkelt Richard op eigen initiatief een nieuwe smaak, waarvan hij denkt dat het de Amerikaanse latinogemeenschap zal wakker schudden.

Dit is het waargebeurde verhaal van hoe de Flamin' Hot-variant van diverse chipssoorten tot stand is gekomen. Omdat de ontwikkeling van een zoutje niet bepaald een diepzinnig onderwerp is, gaat dit eigenlijk over hoe latino's worden behandeld in de VS. Gemiddeld genomen worden ze daar gezien als dom, lui en crimineel. Wat was Richard ooit voordat hij vader werd? Een crimineel.

Want, volgens Richard, als de politie je dan toch behandeld als een misdadiger kan je er net zo goed een worden. Volgens Flamin' Hot waren er nooit prettige interacties met blanke mensen, omdat die nooit iets anders kunnen leveren dan racistische kritiek. Dit zorgt er voor dat Richard als hoofdpersoon de hele tijd een slachtoffer is, een rol die hij graag aanneemt.

Zo vaak zelfs dat andere personages hem herhaaldelijk een motiverende speech moeten geven. Te vaak, op den duur voelt het alsof Richard om de tien minuten een lieflijke schop onder zijn kont krijgt van iemand in zijn omgeving. Diverse malen is het zijn vrouw die hem bij zijn bovenarmen grijpt, intens aankijkt en de woorden spreekt die hij nodig heeft.

Er is ook een beetje religieus poeder gestrooid over het plot. Bijvoorbeeld in een scène waarin Richard en zijn vrouw het pakketje met hun prototype voor extreem pittige Cheeto's gaan opsturen naar de baas van Lays. Voordat ze het afgeven wil hij eerst een gebed zeggen, want het is dankzij God dat ze hier staan. Dit komt nadat we hebben gezien dat Richard het idee bedenkt, met zijn familie experimenteert met ingrediënten, het product maakt en op eigen kracht de CEO van het bedrijf aan de lijn krijgt en hem overhaalt het te proeven.

Die wordt gespeeld door Tony Shalhoub, die dankzij zijn apart uiterlijk kan doorgaan voor een waslijst aan nationaliteiten - hier is hij Italiaans, en speelt met overtuiging een man die zowel afstandelijk genoeg is om een directeur van een miljardenbedrijf te zijn als iemand met warmte en bereidheid om een underdog een kans te geven.

Een paar keer doet Flamin' Hot exact hetzelfde als Ant-Man: terwijl de hoofdpersoon spreekt in aangedikte latino-dialoog zien we Westerse mensen die deze woorden playbacken en fysiek meegaan in wat ze zeggen. Dat is zo'n specifieke grap dat het niet anders is dan schaamteloos jatwerk.

Niks aan te merken op Longoria's regie. Het camerawerk is soepel en de acteurs voeren de soms soapachtige dramascènes uit zoals het past bij de dialogen. Het is waargebeurd, het is de overwinning van een underdog. Goed dat de film is gemaakt en dat het verhaal verteld is. Zoals altijd is het een combinatie van een goed idee, motivatie om door te zetten en de gunfactor. Alleen wil Flamin' Hot ook maatschappijkritisch zijn, maar erg hard komen die klappen niet aan. De makers wilden het luchtig houden, en dat is precies wat het is geworden.

Flamin' Hot is te zien bij Disney+.