Regie: Xavier Bermúdez | Scenario: Xavier Bermúdez | Cast: Marta Larralde (Olvide), Guillem Jiménez (León), Monti Castiñeiras (Leonardo), Rosa Álvarez (Amparo), Sergio Quintana (Conchita), e.a. | Speelduur: 106 minuten | Jaar: 2020

Olvido en haar broer Léon proberen nog steeds om samen een manier te vinden om te overleven. Hij heeft het syndroom van Down en zij moet de eindjes aan elkaar knopen. Olvido y Léon is het vervolg op Léon y Olvido dat verscheen in 2004. Net als in de Before-trilogie van Richard Linklater zijn de acteurs meegegroeid met hun personages, maar helaas weet dat hier weinig toegevoegde waarde te genereren.

In vergelijking met de eerste film is de esthetiek minder rauw. Met name het feit dat dit vervolg digitaal geschoten is zorgt voor een minder zacht en klinischer gevoel. Daarbij zijn de belichting en kleuren killer waardoor dit deel afstandelijker is dan het eerste. Het narratief is grotendeels meer van hetzelfde. Er is de constante druk op Olvido om alles draaiende te houden met haar broer die ze onder haar vleugels heeft, maar ook de onmacht van León om het leven van zijn zus te verbeteren.

Op sommige manieren wordt het eerste deel weer teruggebracht in het vervolg, bijvoorbeeld door Léon een variatie op een liedje te laten zingen dat Olvido eerder ten gehore bracht. Dit is leuk als je de twee films vrij snel achter elkaar ziet, maar voegen geen diepgang toe. Wel een verrijking is de duidelijke kritiek die te zien is op de politiek. Olvido y Léon haalt expliciet feminisme aan en het onvermogen om mensen te ondersteunen die het syndroom van Down hebben, of een depressie. Er zit echter ook een nadeel aan deze toevoeging, want het is zo overduidelijk dat de personages de personificatie van politieke problemen worden.

De relatie tussen Olvido en Léon mag repetitief zijn, er is wel sprake van een complexe relatie. Dat geldt niet voor een nieuw personage: Leonardo. Deze huisbaas doet Olvido een aanzoek na slechts een ontmoeting. Het is een verhaallijn die compleet uit het niets komt en zo ongeloofwaardig is dat het lastiger maakt om te blijven identificeren met Olvido's problemen. De enige narratieve verklaring voor deze keuze is de spanningsopbouw. De film begint met de bruiloft om vervolgens terug te gaan in de tijd om te laten zien hoe Olvido daar beland is.

Voegt dit vervolg veel toe aan het origineel? Niet per se. Er zijn een paar verwijzingen en er is meer oog voor de maatschappelijke ontwikkelingen en Olvido's depressies. Maar verder is het echter opnieuw veel misère en ruzie die ook al in het eerste deel te zien was.

Olvido y León is te zien bij Netflix.