Je ziet het weinig in Nederland: een 'double bill' van twee kortfilms. Jonge makers op de springplank van het leven vertellen wat voor hen wringt in de samenleving. Ze richten zich op verschillende maatschappelijke thema's en keren die op hun eigen manier binnenstebuiten. Suni en Indisch Zwijgen stellen prangende vragen om na te bespreken. Enigszins onduidelijk blijft waarom juist deze twee films bij elkaar zijn gezet.
Tijdens een zinderende zomer krijgt aspirant-actrice Danaé het niet voor elkaar de tekst voor een auditie in haar hoofd gestampt te krijgen. Het Amsterdamse leven van minuscule kamertjes, overdadig veel feesten en constante brakheid vraagt te veel van haar en haar dromen, maar er staat meer in de weg.
Op onverwachte momenten dienen gevallen van ongewenst contact zich aan tijdens Danaés routine. De kortfilm zet sterk en voelbaar neer hoe vrouwen zich onveilig kunnen voelen en in sommige sociale situaties knel kunnen zitten. Juist de alledaagsheid waarmee de nare opmerkingen en aanrakingen passeren in Danaés leven, komt hard binnen. Wanneer in dertig minuten tijd echter een hele rits van deze situaties wordt gepresenteerd neemt de impact van die terloopsheid weer af.
Het kundig gemaakte Suni is een prima slice-of-life met urgente thema's en een dringende boodschap, maar de manier waarop hij deze uitdraagt, wordt algauw repetitief. Ten koste van een herkenbaar verhaal verandert de film snel in een lesje over wat er ontbreekt aan sociale etiquette in Amsterdam. Daardoor steekt hij niet uit boven de vele kort- en speelfilms die er al zijn over onze hoofdstad.
Suni is te zien in een gezamenlijke vertoning met Indisch Zwijgen. Beide films zijn maatschappelijk geëngageerd en brengen dat op hun eigen stilistische wijze over. De jeugdigheid van de makers en hun maatschappelijke betrokkenheid lijken echter de enige redenen te zijn om de films met elkaar te verbinden. Qua stijl is de breuk tussen de fictiefilm en de documentaire onnodig groot, wat de kracht van de afzonderlijke verhalen onderuit haalt. Beide delen van het onwaarschijnlijke duo hadden solo waarschijnlijk een grotere impact gehad op het beoogde publiek dan in een double bill.
Lees ook onze recensie van Indisch Zwijgen.
