![Army of the Dead [Netflix]](https://cdn.filmtotaal.nl/images/original/w881fk56pjl7_hero.jpg)
Bij Netflix doen ze niet zo moeilijk over een 'Snyder Cut'. Regisseur Zack Snyder kreeg bij de populaire streamingsdienst alle ruimte om naar eigen smaak een van-de-pot-gerukte zombiefilm te maken. Oké, die ene scène met die hap uit een stripperspiemel zit er niet in, maar wat geeft het? Army of the Dead is alsnog een knotsgekke achtbaanrit, vol dubieuze personages en extreem bloedvergieten.
Op basis van de titel en de inhoud zou je wellicht een vervolg verwachten op Dawn of the Dead, de film waarmee Snyder in 2004 doorbrak als regisseur. Maar niets is minder waar: Army of the Dead vormt de start van een compleet nieuwe zombiefranchise, die later nog zal worden aangevuld met een spin-offfilm, een animeserie en een (mogelijk) vervolg.
Maar eerst Army of the Dead dus. De openingsbeelden scheppen al meteen hoge verwachtingen, met name voor de 'gore hounds' onder ons. Terwijl op de geluidsband het vrolijke nummer 'Viva Las Vegas' klinkt, zijn we getuige van de zombie-uitbraak in de wereldberoemde gokstad: halfnaakte strippers bijten erop los, kogels vliegen in het rond, bloed klotst tegen de plinten, een zombie-Elvis schuifelt voorbij en een straaljager bombardeert The Strip, waarna het leger besluit om heel het gebied hermetisch af te sluiten met een muur van zeecontainers. Lekker begin!
Even later maken we kennis met Scott Ward, een ruwe bolster met een klein hartje, die destijds maar nét op tijd wist te ontsnappen uit de quarantainezone. Nu runt hij een eettentje, maar ook daar krijgt hij maar weinig rust. Een Japanse zakenman doet hem een voorstel: Scott moet terug naar Las Vegas - waar het nog altijd wemelt van de ondoden - om een kluis te kraken onder een enorm casino, waar voor zo'n tweehonderdmiljoen dollar aan cash ligt opgeslagen. Haast is geboden, want de overheid is van plan om de hele zooi over achtenveertig uur, op Onafhankelijkheidsdag, voorgoed plat te gooien met een kernbom.
Waarom zou je zo'n klus aannemen? Het antwoord ligt natuurlijk voor de hand: geld. In Scotts geval gaat het om een beloning van vijftig miljoen dollar, handje contantje. De hele opzet van Army of the Dead brengt beelden in herinnering van het vorig jaar verschenen Peninsula van Sang-ho Yeon. Ook zo'n film waarin een bijeengeraapt groepje van excentriekelingen een klus aanneemt voor de poen en zich daarvoor tussen een horde zombies begeeft. Dat is trouwens niet de enige overeenkomst tussen deze twee films, want ook in Army of the Dead trekken de levende doden regelmatig een sprintje. Sterker nog: er bevinden zich onder hen zogenoemde 'Alpha's', die net iets meer met hun afgestorven brein kunnen dan anderen.
Te veel verklappen zou zonde zijn, maar het moet gezegd worden dat Zack Snyder hier een aantal leuke balletjes opgooit. Hij creëert een soort koninkrijk voor zijn zombies, waar een aantal specifieke regels en wetten gelden. Zo zijn af en toe wat offers vereist. En verhip: de 'koning' van muf ruikend Las Vegas blijkt zelfs aardig bedreven in de edele kunst van het paardrijden! En zagen we daar nou echt een robotzombie voorbijkomen? Het zijn juist dit soort maffe details waarmee Snyder het genre weet te revitaliseren, zelfs tot op het punt dat zijn eigen regiedebuut Dawn of the Dead daar achteraf gezien maar wat saai bij afsteekt. Ja, echt.
Army of the Dead is dus zeker geen - ehm - dooie boel. Al was het maar omdat de film een warm kloppend hart in zich meedraagt, in de vorm van Dave Bautista en Ella Purnell, die mogen opdraven als vader en dochter Ward. Dave Bautista speelt hier trouwens opvallend ingetogen en de band met zijn filmische dochter raakt precies de juiste snaren. Onder meer door een terugkerend grapje over het soort eettentje dat de twee later van plan zijn te gaan runnen.
Helaas zijn er ook een aantal zaken die niet zo goed werken. Het grootste probleem van Army of the Dead is zijn veel te lange speelduur in combinatie met een slepend narratief. Alsof de film - als een klassieke zombie - voortstrompelt op zijn slechte been. Scènes gaan voor je gevoel soms helemaal nergens heen of duren veel en veel te lang. Al met al zou Snyder minstens een half uur van de totale speelduur af kunnen snoeien, zonder dat het verhaal daaronder zou lijden.
Ook niet alle bijfiguren komen even goed uit de verf. Ze ontstijgen meestal niet het niveau van een schetsmatig idee. Dieptepunt is de door Matthias Schweighöfer gespeelde Dieter, een Duitse knaap die bij elke scheet begint te gillen of een welgemeende "Scheisse!" uitkraamt. Strontvervelend. Hij slaat aan de lopende band de plank volkomen mis. Wat dat betreft komen de vrouwelijke personages er hier toch iets beter van af. Neem The Coyote, gespeeld door (de Kristen Stewart-lookalike?) Nora Arnezeder: die deinst niet terug voor een kogeltje meer of minder.
Army of the Dead kent dus zo z'n makkes, maar kijkt voor een groot deel toch best lekker weg. Het is bovendien leuk om te zien dat Netflix niet zo betuttelend optreedt en Zack Snyder gewoon zijn gang laat gaan met een reeks ontploffende hoofden, brekende botten en verbrijzelde lichamen. En die zombietijger? Die is natuurlijk ontzettend cool. In de beste scène uit de hele film steekt hij zelfs de grizzlybeer uit The Revenant naar de kroon. Tere zieltjes, jullie zijn bij deze gewaarschuwd!
Army of the Dead is te zien bij Netflix.
