Regie: Gitanjali Rao | Scenario: Gitanjali Rao, Nadja Dumouchel, Asad Hussain | Cast: Anurag Kashyap (Raja Khan), Amit Deondi (Salim), Cyli Khare (Kamala), Geetanjali Kulkarni (bloemenverkoopster), Amardeep Jha (Ms. D'Souza), Makrand Deshpande (Mika), Shishir Sharma (Anthony Pereira), Virendra Saxena (Kamala's grootvader), e.a. | Speelduur: 93 minuten | Jaar: 2019

In 2019 ging Gitanjali Rao's eerste lange animatiefilm Bombay Rose in première op het filmfestival van Venetië, maar het duurde even voordat de film een wereldwijde release kreeg. Nu is het zover, en kunnen we dankzij Netflix eindelijk genieten van een rauw verhaal over het leven in Bombay verpakt in een romantisch verhaal over een verboden liefde, verteld via kleurrijke tekeningen en een vleugje Bollywood.

In het rijk geschakeerde Bombay bloeit een liefde op tussen Kamala en Salim. Zij was als kind uitgehuwelijkt en vluchtte met haar grootvader en zusje naar de stad. Hij vluchtte uit Kashmir vanwege zijn gewelddadige thuissituatie en zoekt in Bombay nog steeds naar werk. Ze hebben een liefdesrelatie die alleen in hun exotische (dag)dromen mag bestaan. Hij is moslim, zij hindoe.

De film begint in de Indiase bioscoop Nanoi Talkies. Op het scherm is te zien hoe een machoheld een mooie jonge vrouw uit de armen van een schurk redt. Na een spectaculair gevecht tussen de held en de schurk wint de held het hart van de jonge vrouw. En voordat ze elkaar kussen... begint de film te haperen. De kus is gecensureerd, want dat is in de klassieke Bollywoodfilm not done. En zo zit Bombay Rose vol met referenties naar Bollywoodcinema. In Rao's buitengewoon kleurrijke animatiefilm verwoorden liedjes de gedachtes van personages en komt een enkele hint naar uitvoerige dansscènes voorbij. De bonte mix van verschillende muziekstijlen voert je door de straten van Bombay. Salim verbeeldt zich af en toe dat hij een Bollywood-ster is. Bovendien zijn de stemmen door grote acteurs uit de Indiase (Bollywood én indie) cinema ingesproken. Op deze manier speelt Rao met de conventies van zowel animatie- als Bollywoodfilms.

Om de unieke stijl van Bombay Rose te creëren, combineerde Rao handgetekende animatietechnieken met computeranimatie. De animatie heeft een soort zachte laag over zich, waardoor een dromerige look ontstaat. De film bevat een aantal prachtige overgangen tussen fantasie, realiteit, locaties en tijd. De nostalgische overgang naar het Bombay van de jaren vijftig/zestig is misschien wel de meest bijzondere. Wanneer Ms. D'Souza, een dame die haar gloriejaren als actrice in de tijd van de zwart-wit film beleefde, door de stad loopt, verandert de architectuur, het verkeer en de mensen stukje voor stukje in een uiteindelijk volledig zwart-witplaatje.

Hoe prachtig de wereld die Rao met haar animatie schetst ook is, ze deinst niet terug om de rauwe realiteit te tonen. Bombay Rose contrasteert met klassieke Bollywoodfilms in het aanstippen van gevoelige maatschappelijke issues die in Bombay heersen. Waar Bollywoodfilms vaak de Indiase maatschappij en idealen verheerlijken, toont Rao de armoede en werkeloosheid in Bombay. Selim ziet geen andere mogelijkheid dan gestolen bloemen op straat verkopen. Ondertussen gaan kinderen niet naar school, maar werken ze in restaurants. Kamala wil vluchten, ergens anders een beter bestaan opbouwen, maar loopt bijna in de val van een mensenhandelaar.

En toch voelt Bombay Rose als een liefdesbrief. Een fantastisch geanimeerde liefdesbrief waarin alle nare eigenschappen van de ontvanger worden erkend, maar waar de krachtige schrijfster doorheen weet te prikken. Met een klein beetje hulp van een wannabe Bollywoodheld natuurlijk.

Bombay Rose is te zien bij Netflix.