De extravagante en vrijgevochten Amelia Wren is niet vies van een beetje showvertoon. Laat dat 'beetje' eigenlijk ook maar weg. Bovenop een koets en in een enorme pofjurk en met wit geschminkt gezicht verschijnt ze ten tonele als er een hoogterecord met een heteluchtballon moet worden gevestigd, Haar medepassagier (en dat is niet enkel haar hondje) is de timide ietwat droge meteoroloog James Glaisher die heel wat financiers heeft moeten overtuigen om de ballon de lucht in te krijgen.
Het lijkt een haast onmogelijke combinatie zo hoog in de lucht van de biopic The Aeronauts. Maar schijn bedriegt. Nadat de ballon onder veel belangstelling is opgestegen veegt Amelia de schmink van haar gezicht, trekt ze haar ongemakkelijke kleren uit en dropt het hondje over de reling. Ze heeft het trauma van haar overleden echtgenoot met wie ze het luchtruim onveilig maakte nog nauwelijks een plek gegeven. De twee luchtvaarders wacht een avontuur van anderhalf uur op kilometers hoogte waarbij de elementen uiterst verraderlijk kunnen zijn en de techniek nog niet zo ver gevorderd is om een veilige terugtocht te kunnen garanderen.
The Aeronauts van Tom Harper speelt zich af in en boven het Victoriaanse Londen, waarin de rol van de vrouw nog uiterst bescheiden was en de wetenschap floreerde. Er viel een boel te ontdekken en ook al zijn Amelia en James uit op respectievelijk avontuur en kennis; ze moeten het met elkaar zien te rooien daar hoog boven de wolken. Harper schotelt ons mooie plaatjes van een Londens luchtruim voor en heeft bovendien een aantal nagelbijtende manoeuvres voor ons in petto, waarbij met name het heldhaftige karakter van de vrouwelijke ballonvaarder wel eens de redding uit benarde situaties kan zijn.
Harper vertelt zijn ballonepos in 'real time', dus zonder enige tijdsverdichting. Kort door de bocht gezegd betekent dit dat het tweetal durfals enkel moet opstijgen tot een recordhoogte en weer veilig op de grond moet zien te landen. Hun barre tocht wordt doorsneden met flashbacks over James' pogingen om geld en interesse los te peuteren bij zijn collega's en mannen met geld, en met de aanloop naar Amelia's weduwschap. Vooral bij dat laatste vraag je je af wat de vrouw bezielt om toch weer het luchtruim te kiezen. Het typeert echter tevens haar onverschrokkenheid en doorzettingsvermogen.
Het zorgt weliswaar voor de broodnodige variatie, maar uiterst gelukkig pakt deze aanpak niet uit. Juist op de momenten waarop de spanning te snijden is, meent Harper zijn personages door hun achtergrondverhalen verdieping te moeten geven. Deze uiteenzettingen doorbreken een standaard chronologisch stramien en faciliteren de real time-strategie, maar halen ook de vaart uit het verhaal. Zo wordt tevens duidelijk dat zo eenzaam in een mand zich nou ook niet echt de kansen aandienen om de personages verder uit te werken.
Harpers krachtige benadering wordt zo ook zijn zwakte, een bijeffect dat hij ongetwijfeld niet heeft voorgestaan. Zijn visuele aanpak is echter weergaloos. Zo is er gefilmd met een exacte replica van de antieke luchtballon die ook daadwerkelijk met de acteurs de hoogte in is gegaan. Wat het verhaal helemaal bijzonder maakt is dat er rond 1860, wanneer de film zich afspeelt, er nog geen moderne middelen als gasbranders bestonden. Vooral Felicity Jones haalt hoog in de lucht behoorlijk riskante toeren uit. Haar tegenspeler Eddie Redmayne vormt hierbij de perfecte aangever.
The Aeronauts is een vermakelijk hogeluchtavontuur met een handjevol spectaculaire actiemomenten. De pogingen van Harper om tevens zijn personages diepgang mee te geven werken hierbij alleen te veel als obstakels. In de lucht is het beter toeven dan op de grond. Hinken op twee gedachten is zelden een goed plan.
