Hé, die hadden we nog niet: Die Hard in een orkaan. Goed, The Hurricane Heist is misschien niet in alles schatplichtig aan de klassieke actiefilm van John McTiernan, maar past qua opzet toch heel aardig in het rijtje van Die Hard op een slagschip (Under Siege), Die Hard op een trein (Under Siege 2: Dark Territory), Die Hard op Alcatraz (The Rock), Die Hard op een passagiersvliegtuig (Passenger 57), Die Hard op een presidentieel vliegtuig (Air Force One), Die Hard in het Witte Huis (White House Down) en tal van andere actiefilms waarin een of enkele hoofdpersonen op een afgezonderde locatie moeten fungeren als luis in de pels van een kleine overmacht met kwade intenties.
Ditmaal is het strijdtoneel een Amerikaans plaatsje dat vanwege een naderende orkaan is geëvacueerd. Terwijl de bevolking vlucht naar veilig gebied, arriveert een geldtransport met zeshonderd miljoen aan afgekeurd contant geld dat hier een enkeltje door de versnipperaar zal krijgen. Een stel hackers en corrupte ambtenaren heeft andere intenties en poogt het enorme bedrag achterover te drukken: toevallig exact hetzelfde criminele plan als in het recente Den of Thieves. Daarin kwam het idee dit 'gepensioneerde geld' te verduisteren voort uit de wetenschap dat de autoriteiten het niet zouden missen wanneer die in de veronderstelling verkeerden dat het zou zijn vernietigd. In The Hurricane Heist wordt dat aspect een beetje vergeten; de overvallers gaan luidruchtig te werk en verwachten simpelweg in de stormchaos te kunnen ontkomen, erop rekenend dat naderhand niemand opmerkt dat drie vrachtwagenladingen aan vernietigd geld nergens te vinden zijn...
Verijdeling van deze diefstal moet komen van de toevallig betrokken geraakte meteoroloog Will. Of nou ja, meteoroloog... het is meer een soort orkaanfluisteraar. Het type dat dramatisch naar de naderende storm staart en bloedserieus opmerkt: "They're underestimating you." Gelukkig krijgt hij bijval van de charmante agente Casey, die belast is met de bewaking van het geld. Beide personages hebben de diepgang van een plakje kaas, maar door de fijne interactie van hun vertolkers (Toby Kebbell en Maggie Grace) voldoen ze prima als centraal duo voor een pretentieloze actiefilm als deze. En hoewel de vastgeroeste genderpatronen niet volledig overhoop worden gehaald, is het zelfs in 2018 enigszins verfrissend te noemen dat het de man is wiens wetenschappelijke kennis moet worden benut, terwijl de vrouwelijke helft van het duo haar schietvaardigheid mag etaleren. Een dergelijke rolverdeling blijft helaas een zeldzaamheid.
Bij gebrek aan grote sterren prijkt regisseur Rob Cohen op de poster als verkoopargument, als maker van The Fast and the Furious. De hiervoor verantwoordelijke marketingafdeling hoopt waarschijnlijk dat het bioscooppubliek er geen erg in heeft dat de populaire franchise die daaruit voortvloeide eigenlijk pas met het vijfde deel op stoom kwam. Cohen liet onlangs weten graag naar deze filmreeks te willen terugkeren voor het slotdeel, maar op basis van The Hurricane Heist lijkt het er niet op dat hij het noodzakelijke gevoel voor zelfbewuste camp heeft ontwikkeld om die klus te klaren. Er zijn weliswaar enkele heerlijk stupide situaties en wat momenten van relativerende humor, maar daartussen zitten te veel tenenkrommende stukken waarin het er net zo bloedserieus aan toegaat als toen Vin Diesel en Paul Walker voor het eerst achter het stuur kropen.
Ook qua actie lijkt Cohen niet bijster veel vorderingen te hebben gemaakt sinds 2001. Zo lijkt de climax wel erg veel op die van The Fast and the Furious, al kan deze evengoed worden beschouwd als een opgepompte versie van Indiana Jones' truckverovering in Raiders of the Lost Ark. Weinig nieuws onder de zon dus, maar het is wel de enige actiescène die zich zonder moeilijkheden laat bekijken. Degene die hieraan voorafgaan zijn namelijk niet alleen rommelig gemonteerd, maar lijden ook enorm onder het 3D-element. Het vanwege de overtrekkende orkaan volledig uit grijstinten bestaande palet is volkomen ongeschikt om door een verduisterende 3D-bril te aanschouwen. De zeldzame keer dat de visuele gimmick effect heeft (zoals wanneer de storm een vliegend object richting de kijker slingert) is bij lange na niet genoeg om te rechtvaardigen dat de kijker bij talloze shotovergangen steeds even moet heroriënteren.
The Hurricane Heist is een makkelijk doelwit. Het is het type film dat Britse en Australische acteurs hun niet-Amerikaanse tongval laat verhullen met dik aangezette zuidelijke accenten, dat een orkaan eng poogt te maken door er een monsterlijk gezicht op te projecteren en dat een beangstigend grote wapenverzameling weglacht met de opmerking: "Ik kom uit Alabama." Maar dat wil niet zeggen dat hij volkomen waardeloos is. Er is een prima tempo, een aangenaam korte speelduur en een fijne afwezigheid van pretenties, waardoor het allemaal best aardig wegkijkt. Niet genoeg voor een voldoende, maar er zit wel degelijk charme in deze B-film. Zelfs serieuze wetenschappers krijgen een genietmomentje toegeworpen wanneer de meteoroloog verkondigt dat steeds hevigere orkanen een direct gevolg zijn van door de mensheid gecreëerde klimaatverandering. Niets nieuws uiteraard, maar wel een geruststellende gedachte dat zelfs domme films dat nu gewoon als een feit beschouwen.
