Misschien wel de voornaamste reden dat de boeken van Stephen King zo graag door Hollywood worden verfilmd, is hun toegankelijkheid. Anders dan veel van zijn collega's werkt King doorgaans niet vanuit een reeks, maar schrijft hij op zichzelf staande verhalen die geen voorkennis vereisen. Het grote voordeel daarvan is dat wanneer een verfilming niet aanslaat er altijd wel een volgend boek klaarligt waarmee het mogelijk wel lukt. Daardoor is dit oeuvre voor Hollywood een stuk interessanter dan dat van pakweg Jean M. Auel of Christopher Paolini. Van die schrijvers werd het eerste deel uit hun succesvolle boekenreeks verfilmd, maar omdat de films flopten liet Hollywood ze vervolgens links liggen. Beide hebben immers een oeuvre dat enkel uit die ene reeks bestaat en daar bleek in filmvorm niets aan te verdienen. King heeft meer te bieden.
In zijn uitgebreide oeuvre bevindt zich echter één langlopende reeks: het magnum opus The Dark Tower. Aangezien Hollywood steeds meer inzet op franchises, ligt het voor de hand te proberen uit deze achtdelige boekenreeks een net zo lange filmreeks te persen. Bij het opzetten daarvan valt vaak moeilijk in te schatten in hoeverre de populariteit van de boeken zich zal vertalen naar bioscoopsucces. Daarom is het raadzaam de eerste film niet gelijk van een enorm budget te voorzien. De bescheiden zestig miljoen dollar waarvoor The Dark Tower is gemaakt, zal waarschijnlijk wel worden terugverdiend, maar vooralsnog lijkt het erop dat het bij één film zal blijven en er enkel een vervolg komt in de vorm van een televisieserie. Misschien had men daar vanaf het begin op moeten inzetten, want deze beoogde franchisestarter oogt meer als een enigszins uit de kluiten gewassen pilotaflevering dan als een volwaardige film.
De vraag of The Dark Tower een getrouwe verfilming is van de gelijknamige boekenreeks zal deze recensie niet beantwoorden. Bovengetekende is namelijk niet bekend met de inhoud van Kings werk. Echter, de synopsis schept flinke verwachtingen. Een epische fantasywestern-hervertelling van de Arthuriaanse legende die allerlei connecties heeft met de rest van Kings oeuvre? Ja, graag; dat klinkt mij als muziek in de oren. Des te spijtiger is het dat de film nauwelijks indruk weet te maken. Niet dat The Dark Tower een verschrikkelijke wanprestatie is, maar met een dergelijke opzet mag een liefhebber van grootse en meeslepende cinema toch zeker wel op iets meer rekenen dan dit ongeïnspireerde werkje?
The Dark Tower heeft een zeldzaam manco in het huidige blockbusterlandschap: hij is te kort. Anderhalf uur is een prima lengte voor veel soorten films, maar voor een die draait om een epische strijd tussen goed en kwaad in twee verschillende werelden mag best wat meer tijd worden uitgetrokken. De film is dusdanig gekortwiekt dat er een vreemde disbalans ontstaat: er is voldoende plot maar te weinig verhaal. Er gebeurt weliswaar het nodige, maar er wordt nauwelijks tijd uitgetrokken voor duiding of uitdieping. Misschien dat veel zaken daarom zo'n uitgekauwde indruk maken. Het beproefde gegeven van een jonge Messias die met hulp van een stoere doch tragische held het universum moet redden van een groot kwaad, kan prima werken zolang er maar een interessante draai aan wordt gegeven. Het is aannemelijk dat King dat in zijn boeken doet, maar in de film is daar niet veel van te merken.
Lichtpuntjes zijn er in de spaarzame momenten waarin de werelden gekenschetst worden. In de parallelle wereld waar de jonge Jake terechtkomt, ontdekt hij tot zijn verrassing restanten van een pretpark. De bloedserieuze scherpschutter die hem vergezelt, heeft echter geen idee waar de vreemd ogende achtbaanrails ooit voor hebben gediend; in zijn ogen zijn het mysterieuze overblijfselen van een verloren beschaving. Wanneer laatstgenoemde de oversteek maakt naar onze wereld, denkt hij dat een reclamespot met pratende wasberen een accurate weergave is voor onze fauna: "Praten de dieren hier nog?" Het is duidelijk dat men een bijzondere wereld tot leven poogt te wekken, maar daarvoor zijn er simpelweg te weinig van dit soort momenten. Gelukkig weet het charisma van hoofdrolspelers Idris Elba, Matthew McConaughey en nieuwkomer Tom Taylor het niveau nog enigszins omhoog te trekken, maar dat is helaas niet voldoende om het gebrek aan creativiteit en ambitie te kunnen verhullen.
