De maand mei staat in het teken van Amyotrofische Laterale Sclerose, oftewel ALS. Er worden deze maand diverse campagnes gevoerd om de zenuw/spierziekte onder de aandacht te brengen. De posters in de bushokjes zullen niemand ontgaan zijn, net als de actie #aselfieforoscar op de sociale media. Ook in de bioscoop krijgt de ziekte deze maand de aandacht met het Duitse A Heavy Heart.
Voormalig bokskampioen Herbert slijt zijn dagen met klusjes als uitsmijter en het innen van schulden voor een louche zakenman. Het is ver van zijn vroegere glorie, maar het betaalt de rekeningen. In zijn vrije tijd droomt hij met een oude vriend over het rijden van route 66 en herleeft hij nog iets van zijn carrière door het klaarstomen van zijn leerling voor het kampioenschap. Maar na een reeks klachten, die de normaal gesproken zo fitte Herbert als niets afdoet, komt de diagnose ALS.
Bij de meeste dramas over dergelijke ziekten staat het einde eigenlijk al vast en moet er voor de eindtitels nog veel beleefd en goedgemaakt worden. A Heavy Heart is daarop geen uitzondering. Regisseur Thomas Stuber, die ook het scenario schreef, weet makkelijk sentiment echter te vermijden en vervangt het door realisme. Hij besteedt veel aandacht aan welke gevolgen de ziekte heeft voor Herberts leven. Zelfs als Herbert dingen weer goed probeert te maken met de dochter die hij jaren geleden achterliet is het niet meteen koek en ei tussen de twee. Herbert mag dan ongeneeslijk ziek zijn, het betekent niet dat ze zomaar bereid is alles te vergeven.
Deprimerend is het drama echter niet. Er is iets bemoedigend aan de manier waarop Herbert met zijn ziekte omgaat. Hij is een man die altijd heeft gevochten. Ook al weet hij dat hij deze strijd niet gaat winnen, hij geeft zich niet zomaar over. Zolang het nog kan probeert hij zijn eigen leven te leiden. Hij zoekt een baan die beter bij zijn situatie past en zelfs als de ziekte zover gevorderd is dat hij zijn rolstoel niet meer uit kan, weet hij alsnog een prostituee te regelen. Herbert heeft geen medelijden nodig en daar vragen Stuber en hoofdrolspeler Peter Kurth ook niet om.
De grote kracht van A Heavy Heart is dan ook het sterke optreden van Kurth. Het is een fysieke rol, want Herbert is een man van weinig woorden die vooral zijn vuisten laat spreken. Als de ziekte zijn tol begint te eisen, is dat zichtbaar aan zijn lichaam. Zijn armen en benen kan hij nauwelijks nog gebruiken en ook zijn mond kan hij amper nog opendoen. Toch heeft Herbert juist op het laatst nog veel te zeggen. Vanuit verlamde positie weet Kurth knap over te brengen wat Herbert niet meer kan zeggen.
