Buenos Aires 1952: student medicijnen Ernesto Guevara en biochemicus Alberto Granado besluiten Zuid Amerika rond te reizen op een oude, versleten motor. Doel: het exploreren van het continent voordat Alberto 30 wordt. De reis verloopt niet zonder tegenslagen; de motor begeeft het om de haverklap en de avonturiers hebben te lijden onder de extreme weersomstandigheden. Toch weten Ernesto en Alberto in een korte periode heel wat kilometers af te leggen. Op hun tocht worden de twee jongens voortdurend geconfronteerd met de misstanden die heersen in hun geliefde continent. En door de gesprekken met mensen die ze onderweg tegenkomen, wordt het zaad van de revolutie in de geest van Che geplant.
The Motorcycle Diaries is adembenemend mooi. De beelden van Zuid-Amerika zijn van een haast pijnlijke schoonheid. Maar de film is natuurlijk meer dan een verzameling mooie plaatjes van besneeuwde bergtoppen, golvende woestijnzeeën en uitgestrekte regenwouden. We zijn getuige van de geboorte van een mythe, verbeeld op een manier die ver verwijderd is van de platte vergoddelijking die we bijvoorbeeld in The Passion of the Christ zagen. Bewonderenswaardig is de ingetogenheid waarmee Gael García Bernal Che Guevara neerzet. Bernal bevestigt met deze rol dat hij een van de meest getalenteerde acteurs van dit moment is, die bovendien geen enkele uitdaging uit de weg gaat. (Het mag dan ook geen verbazing wekken dat deze Mexicaanse superster-in-wording zijn opwachting maakt in de nieuwe film van dat andere bruisende talent Michel Gondry.)
De ingetogen sfeer die het eerste deel van de film bepaalt, wordt helaas niet tot aan het eind toe volgehouden. Salles verslikt zich nogal in een van de laatste scènes. Hier laat hij zich heel even verleiden tot een blinde adoratie van zijn held. We zien Che, met gevaar voor eigen leven, een woeste rivier overzwemmen die een leprakolonie scheidt van een ziekenhuis. Met deze symbolische daad worden twee werelden die voorheen van elkaar gescheiden waren, door compassie met elkaar verbonden. Een mooi gebaar, maar Salles zet het allemaal veel te dik aan. Ook de tekst die aan het eind van de film over het scherm rolt, waarin uitgelegd wordt wie Che uiteindelijk is geworden en hoe belangrijk deze reis wel niet voor hem is geweest, had niet gehoeven. Het expliciet maken van zaken die onderhuids al heel goed voelbaar zijn, maakt veel kapot en wringt in dit geval met de oorspronkelijke ingetogen sfeer van de film. Maar ondanks deze storende momenten aan het slot, is The Motorcycle Diaries boven alles een bijzondere film over een man die de wereld blijvend zou veranderen. Een lust voor het oog en voedsel voor de geest.
