Tijdens de voortiteling van Must Love Dogs vertellen wat singles hun technieken om een levenspartner op te sporen. Allemaal met weinig succes, behalve de twee supermodellen die aan het eind van dit begin langskomen. Waar je mensen kunt ontmoeten? Nou, eh, overal. Hoezo?. Het is een beetje ironisch dat er juist in een romantische komedie als deze wordt geklaagd over het levensdoolhof waar ergens je soulmate in moet rondzwerven, want natuurlijk hebben hoofdpersonen Sarah en Jake elkaar al na een kleine negentig minuten gevonden.
Aan de andere kant dachten ze allebei hun grote liefde al eens eerder te hebben ontmoet. Beiden zijn nu alweer een poosje gescheiden en niet al te wanhopig op zoek naar vervanging. Natuurlijk sporen familie en vrienden ze aan om hun biologische klok te volgen, maar in je eentje je halve kip opeten boven het aanrecht heeft ook wel zo zijn charmes. Bovendien heeft Sarah haar kleuterklasje en Jake zijn roeiboten, wie heeft er dan nog liefde nodig? Een hond, okay, meer niet. Tot de zus van Sarah een contactadvertentie plaatst op een datingsite en de twee elkaar ontmoeten.
De hoofdpersonages zijn wat ouder dan Ashton Kutcher en Amanda Peet, en kennen de regels van de liefde dan ook al een beetje. Het is voor beiden even wennen om weer te daten, weer verliefd te worden en weer eens bijna seks te hebben, maar net zoals de film zelf doet het uiteindelijk allemaal weer heel bekend aan. Van de eerste ontmoeting die niet helemaal goed gaat tot de vonk die overspringt, het grote misverstand dat alles lijkt te verpesten en het grote feest op het einde bevat Must Love Dogs niet één origineel element, of het moet zijn dat er af en toe een hond door het beeld wandelt.
Anderzijds vormen Diane Lane en John Cusack samen een leuk koppel. Hij is goedgebekt en charmant, zij is aanstekelijk en sympathiek. De komische kant van deze romantische komedie moet het vooral hebben van one-liners, niet zozeer van situaties of de personages zelf (zoals in het betere, enigszins gelijkende The 40 Year Old Virgin), en de twee zorgen ervoor dat die one-liners lekker lopen. Ondertussen speelt Christopher Plummer nog een aardige rol als Hugh Hefner-vader en zingt Dermot Mulroney een liedje aan tafel, zoals hij dat eerder al leuker deed in My Best Friends Wedding.
Dat zijn wel zon beetje alle plus- en minpunten van Must Love Dogs, dat gewoon niet bijster veel om het lijf heeft. Af en toe is het charmant, soms is het best grappig en er is ook wel iets van romantiek in te ontdekken. Is het dan niet erg dat het geen moment spannend, origineel, bijtend of vernieuwend is? Jawel, een beetje. Maar buiten is het nu druilerig, koud en herfst, en Must Love Dogs is als een grote hond die wel een beetje stinkt, maar waar je ook lekker tegen aan kan kruipen. Niet iedereen heeft er behoefte aan, maar het kan best lekker knus zijn.
