In Nurse ontmoeten we Danni, een jonge verpleegster die net haar opleiding heeft afgerond. In het ziekenhuis waar ze aan de slag gaat, wordt ze begeleid door de ervaren Abby, die haar wegwijs maakt in de hectische wereld van de eerste hulp. De twee worden snel vriendinnen, maar als Abby's vriendschap omslaat in obsessie, komt Danni erachter dat Abby er ook buiten haar werk een moordend schema op nahoudt.
De openingstitels, vormgegeven als ouderwetse pin-ups, laten er geen misverstand over bestaan: Nurse is pure exploitatie. Tijdens werkuren paraderen de verpleegsters kortgerokt en hooggehakt door de gangen, om daarna gezamenlijk af te douchen in een kleedkamer die rechtstreeks uit de fantasie van een tienerjongen lijkt te komen. De mannelijke dokters kunnen hun handen maar moeilijk van de dames afhouden, en er wordt dan ook flink wat afgeflikflooid in het ziekenhuis. Het is zo subtiel als een pornofilm. Zelfs de dialogen, die overlopen van de dubbele betekenissen, klinken alsof ze door Kim Holland zijn geschreven.
Dat een ode aan het genre vermakelijk kan uitpakken bewezen Rodriquez en Tarantino met hun Grindhouse-tweeluik. Maar waar zij hun absurde verhalen met een duidelijke knipoog brachten, is het bij Nurse niet altijd even duidelijk hoe serieus het allemaal bedoeld is. De sexy sfeer komt door de onbehouwenheid waarmee het in beeld wordt gebracht lachwekkend over en botst behoorlijk met de van bloed doordrenkte finale. Met name de scène waarin Abby één van haar collegas op de operatietafel onder handen neemt is er één waar je om moet lachen of van gruwelt. Het is een curieuze combinatie tussen liters bloed en een soundtrack uit een Tiroler seksfilm.
Als het allemaal bedoeld is als één grote grap, lijken de acteurs die aanwijzing te hebben gemist. Ze spelen hun rollen bloedserieus en hun platte dialogen komen dan ook regelmatig lachwekkend over. Uitzondering hierop is De la Huerta. Met haar kreunende stemgeluid en weinig aan de verbeelding overlatende lichaamstaal is haar optreden als de wulpse Abby niet bepaald subtiel, maar wel één die opvalt tussen de verder saaie cast. Met haar moordzuchtige jaloezie en schijnbare aversie tegen kleding is het met haar op het scherm in ieder geval nooit saai.
Het verhaaltje heeft net zo weinig om het lijf, en is die benaming eigenlijk nauwelijks waard. Mannen zijn varkens, steunt Abby. Er worden diverse themas aangehaald over hoe mannen vrouwen behandelen, maar daar wordt amper bij stilgestaan. Sterker nog, Nurse staat bijna nergens lang bij stil. Met een speelduur van nog geen anderhalf uur is het verhaal tot het minimale beperkt. Het houdt de vaart er in, maar het enige dat de gebeurtenissen nog enigszins logisch aan elkaar knoopt is de hijgerige voice-over van Abby. Nurse lijkt te mikken op een cultstatus, en waarschijnlijk komt de film ook het beste tot zijn recht op genrefestivals, waar naar hartenlust naar het scherm gejoeld kan worden.
