Regie: Ruben Vandenborre | Scenario: Ruben Vandenborre | Cast: Bracha van Doesburgh (Mama Claus), Mo Bakker (Jules Claus), Jan Decleir (Noël Claus), Amber Metdepenningen (Noor Claus), Stefaan Degand (Holger), e.a. | Speelduur: 73 minuten | Jaar: 2022

Elk jaar een nieuwe kerstfilm uitbrengen met dezelfde cast en dezelfde formule; hoe lang kan dat goed gaan? Dit is het derde jaar op rij dat op 7 december een nieuwe film in de Vlaams-Nederlandse Familie Claus-reeks verschijnt. Het eerste deel werd met 22 miljoen streams de best bekeken Vlaamse film ooit. Deel twee eh... bestond ook. Eenmaal aangekomen bij het derde deel blijkt echter dat de stoomlocomotief wel erg weinig kolen over heeft om wéér die hele rit te maken.

De hoofdpersoon in deze reeks is Jules, die als enige weet dat zijn opa eigenlijk de kerstman is. Helaas voor Jules en zijn opa heeft de familie midden in hun drukste tijd van het jaar een skivakantie gepland, om dichter bij elkaar te komen. Daar komt bij dat Jules' kleine zusje Noor achter het geheim komt en mee wil helpen de hele wereld van cadeaus te voorzien. Dat zou een substantiële toename aan personeelskracht betekenen, maar toch houdt Jules haar er liever buiten.

Er zijn een aantal dingen knap aan de film. Zo is deze visueel behoorlijk sprankelend, zolang er niet al te ambitieuze dingen worden geprobeerd. Banjeren in de sneeuw of elfjes in de slaapkamer greenscreenen gaat goed, bungelen aan de top van een vuurtoren iets minder. Voor een Vlaams-Nederlandse productie die volgens de opening mede mogelijk is gemaakt door een belastingvoordeel van de Belgische overheid mag men best in zijn wanten wrijven. Dat het geheel nauwelijks vijf kwartier duurt - aanzienlijk korter dan de eerdere delen - doet wel wat af aan de volwassenheid ervan.

Het is ook knap dat de film zich steeds weer wijdt aan oprecht overkomende morele boodschappen. Ditmaal gaat het erom niemand buiten te sluiten. Ook maakt de film een statement tegen overcompetitieve ouders, zogenaamde 'tiger parents'. Die boodschappen worden bezorgd met de zorg en aandacht van een overwerkte PostNL-bezorger rond de kerstdagen, maar enigszins verfrommeld komen ze toch bij je voordeur aan. In plaats van de eerdere lessen dunnetjes te kopiëren poogt dit deel zich met zijn ontwikkeling te onderscheiden van zijn voorgangers.

Ook de volwassen kijker wordt niet vergeten, met grapjes over 'wow wow woke' en oma die weer eens dronken wordt van de glühwein. Maar het meest gewaagd is dat de kerstman op een zeker moment wordt opgesloten in een Mexicaanse gevangenis. Voor een familiefilm wordt vervolgens wel erg lichtzinnig omgesprongen met het gegeven van een bruut die met een mes probeert de kerstman te villen. Hier zullen ouders wellicht hun kinderen moeten geruststellen dat, ondanks de sterke visuele effecten, het verhaal toch echt fictief is.

Maar eigenlijk blijft deze scène vooral hangen omdat de rest van de film nogal eentonig is en maar zelden de voetjes van de vloer heeft. Voor sommige castleden begint het misschien ook steeds meer op werk te lijken; niet iedereen steekt dezelfde mate van energie in zijn optreden. De kleinere rollen worden veel flamboyanter gespeeld en de hoofdrolspelers die het verhaal moeten dragen steken daar maar duf bij af. Drie jaar op rij zulke films maken is knap, maar misschien kan er voor deel vier even een sabbatical worden genomen. Iedereen is inmiddels aan een échte vakantie toe.

De Familie Claus 3 is te zien bij Netflix.