Thomas Lilti combineert het schrijven en regisseren van films met zijn beroep van huisarts. Dit zien we terug in de thema's die hij kiest voor zijn films. Zijn vorige film Hippocrates: Diary of a French Doctor ging over een jonge dokter die het vak moet leren en was een groot succes in Frankrijk. In Lilti's nieuwe werk Médecin de Campagne staat de geneeskunde opnieuw centraal.
Dit keer volgen we plattelandsdokter Jean-Pierre Werner. Hij krijgt te horen dat hij een tumor heeft en het werk niet meer alleen af kan. Versterking komt in de vorm van arts Nathalie. Voor alle partijen is het eerst even wennen. Jean- Pierre vindt het moeilijk wat minder verantwoordelijkheid op zich te nemen, Nathalie moet haar draai zien te vinden en de patiënten willen het liefst dat alles hetzelfde blijft.
Lilti weet op simpele wijze veel diepgang te geven aan het verhaal. Wanneer Jean-Pierre aan het begin van de film het slechte nieuws krijgt, volgt de camera zijn blik. In plaats van de behandelende arts recht aan te kijken, concentreert hij zich op een vlekje op diens kleding. Hoe vaak Jean-Pierre anderen slecht nieuws heeft moeten geven, als patiënt is hij net zo kwetsbaar als ieder ander mens en het krijgen van zulk slecht nieuws is ook voor hem moeilijk te behappen. Wat volgt is een reeks van patiëntbezoekjes, waaruit blijkt dat Jean-Pierre leeft voor zijn werk. Het ligt er dik bovenop wat Lilti wil zeggen: een stapje terug doen is erg moeilijk voor zijn personage.
Met de komst van Nathalie lijkt de film in clichés te vervallen. We zien hoe ze beginnersfouten maakt en een erf wordt afgejaagd door een stel ganzen. De verhaallijnen beginnen zich iets te voorspelbaar te ontvouwen, maar de chemie tussen François Cluzet en Marianne Denicourt maakt wel veel goed. Het zijn de stille momenten tussen hen, waarbij je zelf invult wat zij voelen en denken, die je raken. Daarbij geeft de film een overtuigend beeld van de medische zorg in Frankrijk anno nu in de vele kleine plaatsjes die het land rijk is. Er wordt overal gemoderniseerd, maar sommige dingen zijn niet te vervangen. Het is dan ook toepasselijk dat de film de internationale titel Irreplaceable draagt. Zaken die onvervangbaar zijn vormen de rode draad.
Médecin de Campagne is een innemende kleine film met een hoog feelgood-gehalte. Het heeft allemaal niet veel om het lijf, maar de acteurs (met name Cluzet) geven het flinterdunne verhaaltje voldoende gewicht.
