De Italiaanse acteur Toni Servillo viel wereldfaam ten deel na zijn hoofdrol van getroebleerde schrijver en socialite in het weergaloze La Grande Bellezza. In zijn thuisland is Servillo al sinds de jaren negentig een bekende naam. Aanrader is zijn mysterieuze rol in Le Conseguenze dell'Amore uit 2004. Onlangs kroop Servillo in de huid van oud-premier en mediamagnaat Silvio Berlusconi.
Servillo maakt altijd iets bijzonders van zijn rollen en dat geldt zeker ook voor zijn vertolking van eigengereide politierechercheur in het vermissingsdrama La Ragazza Nella Nebbia (Het Meisje in de Mist). Speurneus Vogel moet de verdwijning van een roodharig meisje uit een gelovig gezin zien op te lossen en doet zijn naam eer aan. Hij is een rare vogel die op slinkse wijze de media bespeelt en er onorthodoxe opsporingsmethoden op nahoudt. Maar hebben we dat niet al vaker gezien?
Op een mistige avond verlaat de vijftienjarige Anna Lou haar ouderlijk huis op weg naar haar kerk. Ze zal daar nooit aankomen. Het meisje is opgegroeid in een beschermd en zeer vroom gezin. Binnen afzienbare tijd rukt de media uit naar het geïsoleerde (en fictieve) bergdorp Avechot. Aan Vogel de taak om te achterhalen of Anna Lou van huis is weggelopen of slachtoffer is geworden van een perverseling die zich onder de hechte dorpsgemeenschap bevindt.
Regisseur Donato Carrisi tekende voor de filmbewerking van zijn eigen boek en wellicht hierdoor is La Ragazza Nella Nebbia een haast te minutieuze uiteenzetting geworden van de wijze waarop autoriteiten en media bovenop een vermissingszaak duiken. Het wordt alleen niet helemaal duidelijk wat deze verdwijning nou zo bijzonder maakt dat er gelijk een crisisteam in het dorp moet worden ingericht. Het tempo dat Carrisi aanhoudt is tergend langzaam vooral omdat dit gepaard gaat met een kabbelende hoeveelheid ontwikkelingen in een matig uitgewerkte sociale omgeving.
Veel meer dan een goed geacteerde whodunit is dit dan ook niet. Gelukkig is daar Servillo die als rechercheur Vogel weet hoe hij de zaak moet aanpakken, maar ook veel rafelige randjes heeft. Hij heeft de kenmerkende eigenschappen van een slimme agent voor wie elk detail telt, al is het maar de sterkte van de echo van het dorp. Het wordt pas echt interessant als blijkt dat Vogel zelf ook geen schone handjes heeft.
Ondanks de inspanningen van Servillo en de stemmige fotografie weet La Ragazza Nella Nebbia zich echter niet te verlossen van het imago van een aflevering van een misdaadserie. Dit komt met name door de dorpse setting, het besloten milieu waar het meisje uit afkomstig is en een link die vrij willekeurig wordt gelegd met soortgelijke vermissingen uit het verleden. Deze elementen zijn te tekenend voor het genre, wat leidt tot een schematische uitwerking en een slecht ingeleide ontknoping. Servillo steelt de show in dit middelmatige misdaaddrama dat wordt afgesloten met een aantal slordige en vergezochte plotwendingen.
