Al in de eerste minuten van de Argentijnse feelgoodkomedie Campamento con Máma blijkt dat hoofdpersoon Patri een waardeloze moeder is. Ze heeft het transportbedrijf van de familie overgenomen toen haar vader kwam te overlijden. Haar twaalfjarige zoon Ramiro commandeert ze het liefst rond. Hij ruimt nou eenmaal niets achter zijn kont op en snakt naar een eigen gamekamer die hij wel kan vergeten. Patri's gedachten over het moederschap veranderen wanneer ze een chat tussen haar zoon en zijn vader leest.
Na het schoolkamp is 'Rami' namelijk voornemens om bij zijn vader in te trekken. Palief heeft wel een gamekamer en vertelt hem niet de hele dag wat zijn zoon moet doen. Wanneer de dag van het kamp aanbreekt blijkt er gedoe te zijn met de chauffeurs. Om te voorkomen dat het kamp de soep in loopt besluit Patri zelf achter het stuur te kruipen voor de heenreis. In haar bedrijf heeft ze namelijk het groot rijbewijs gehaald. Haar nieuwe vrijwilligersbaan lijkt de ideale tactiek om de banden met haar zoon aan te halen.
Campamento con Máma is zo'n familiefilm die je van tevoren uit kan tekenen. Patri wil aantonen hoe cool ze is, zoon Ramiro heeft aanvankelijk zijn bedenkingen en uiteindelijk vallen ze elkaar liefdevol in de armen. Van originaliteit moet de komedie van Martino Zaidelis het overduidelijk niet hebben. Dus is alle hoop gericht op de uitwerking van het weinig verrassende plot. Ook hierin stelt de filmmaker teleur.
Patri is vooral bezig om tegenover iedereen te klagen hoe graag ze een band met haar zoon wil en zo'n geweldig moeder wil zijn, maar het oppakken met het lijdend voorwerp zelf doet ze niet. Ondertussen wordt de aandacht afgeleid door de vele activiteiten die de scholieren ondernemen en waar Patri vrolijk aan meedoet. Klaarblijkelijk kiest Zaidelis niet voor de directe aanpak maar wil ze door al deze groepsparticipatie Ramiro laten inzien dat zijn moeder heus best wel meevalt.
Niet alleen bij de moeder-zoonband wordt de aandacht voortdurend van de kern afgeleid. Ook een handjevol zijplots, waarvan het geflirt tussen een moeder en een onderwijzer de meeste tijd opeist, leiden vooral heel erg af. Tegenslagen worden razendsnel afgeserveerd of de kop ingedrukt. Pas na een minuut of vijftig vinden moeder en zoon de tijd om even bij al het gedoe weg te lopen en iets met elkaar verbaal uit te vechten.
Ondertussen heeft Patri in de echte chauffeurs die zich inmiddels hebben gemeld nog een klankbord gevonden. Hun huis-tuin-en-keuken-psychologie uit zich vooral in tegeltjeswijsheden. De voor het genre gebruikelijke tegenslag vindt niet alleen plaats wanneer Patri haar strategie met zoonlief moet herzien, maar ook als het bij haar bedrijf in het honderd dreigt te lopen. Al dit plotmatige gestuntel is wellicht te verklaren uit het gegeven dat er maar liefst vijf schrijvers bij dit relatief eenvoudig opgezette project betrokken zijn geraakt.
Meestal doet dit een film weinig goed, omdat elke schrijver een plasje over de gebeurtenissen en dialogen wil doen en het compromis dat hieruit voortvloeit de zaken alleen maar onnodig complex maken. Dat heeft in het geval van Campamento con Máma in ieder geval geleid tot een onevenwichtige komedie waarbij de overdaad aan invalshoeken alleen maar voor meer chaos zorgen. Op papier is kamperen met mama geen goed idee, in de uitwerking al helemaal niet.
Campamento con Máma is te zien bij Netfix.
