Vette pech is vaak een speling van het lot. En een speling van het lot is vaak een kwestie van ergens toevallig zijn op net het verkeerde moment. Helemaal lullig wordt het als de gewone man, waarmee je bij wijze van spreken in de rij staat bij de zelfscankassa, ergens in betrokken wordt. Dat kan kafkaëske situaties opleveren. Maar niet alles is gelijk van de orde van Het Proces van Kafka. Soms is het ook gewoon kluchtige wanorde.
Dat is nou precies wat er aan de hand is in de Zweedse actiekomedie Strul. De titel van deze losse remake van de gelijknamige Zweedse film uit 1988, laat zich vrij vertalen als 'een regelrechte rotzooi'. Daar kan je wel van spreken wanneer de klungelige witgoedverkoper Conny te maken krijgt met zaken waar hij beter ver van kan blijven. Wanneer hij een smart-tv installeert bij een klant en zichzelf afsluit met koptelefoon voorzien van geluidsonderdrukking heeft hij niet door dat de heer des huizes inmiddels thuis is gekomen en van kant gemaakt wordt.
Conny wordt aangetroffen bij het lijk met een schroevendraaier in zijn hand, omdat hij nog net van het slachtoffer te horen krijgt dat ze niet alleen zijn. Leg dat maar eens uit aan de politie. Het slachtoffer was getuige van een drugsdeal en is op de vlucht geslagen. Tijdens het verhoor krijgt Conny te maken met een waardeloze advocaat en belandt in de bak voor moord.
In de gevangenis is Conny wederom op de verkeerde plek op het verkeerde moment, met weer nieuwe criminelen en nog meer vette pech. Dan wordt duidelijk dat de komedie van Jon Holberg voortdurend op toeval berust. Er is geen personage dat enkel dient als aankleding en er is geen feit of gegeven dat later niet goed van pas komt. Alles heeft een functie, waarvan je zou kunnen zeggen dat het verdomd goed in elkaar zit, maar het overmatige beroep op toeval is gemakzuchtig en vermoeiend.
Holmberg weet er wel de vaart in te houden. Het klinkt tegenstrijdig, maar zelfs een actiefilm die gebouwd is op chaos en plotwendingen is gebaat bij balans en rustpunten. Vooral wanneer de nasleep van de drugsmoord en Conny's nieuwe slechte vrienden in de bak samen opgaan heeft Strul een voortdurend opgefokt en daarmee vluchtig karakter. Bijfiguren zoals een ambitieuze teamleider bij de politie en een schuchtere rechercheur staan in de startblokken om zich in het verhaal te voegen.
Wanneer hij in het ziekenhuis belandt vergelijkt Conny zichzelf met Harrison Ford in Indiana Jones. Door toedoen van de morfine maakt hij natuurlijk de fout niet te refereren naar The Fugitive. Het doet het vermoeden rijzen dat Holmberg deze actieklassieker als inspiratie heeft genomen, maar die ambitie is te hoog gegrepen. Bovendien lijkt het centrum van Stockholm uit slechts een paar straten te bestaan, waar iedereen elkaar meteen tegen het lijf loopt en elkaar lijkt te kennen.
Strul is heus een vermakelijke zit, waarbij hoofdrolspeler Filip Berg na zijn rol in A Man Called Ove zich opnieuw als een waar tragikomedisch talent etaleert. Toch is het plotmatig allemaal wat te gemakkelijk en had er meer gezeten.
Strull is te zien bij Netflix.
