Nadat haar vader is overleden keert Salomé terug naar het hotel waar ze opgroeide. Het wordt gerund door haar moeder Piedade, tante Raquel, oma Sara en een paar andere vrouwen. De verhoudingen binnen de familie zijn echter behoorlijk gespannen; Sara is buitengewoon streng tegen haar dochters en heeft weinig vertrouwen in hun capaciteiten. Ook heeft Piedade ernstige mentale problemen. Het voortbestaan van het hotel is bovendien ook onzeker door gebrek aan klandizie.
Op het eerste gezicht lijkt deze disfunctionele familie op het punt van instorten. Dat is misschien wel zo, maar er zit nuance in de nare woorden die rondgaan. Liefdeloos is de familie namelijk niet. Oma heeft met haar strengheid, terecht of niet, wel degelijk goede intenties. Ze probeert haar naasten te beschermen voor zowel de buitenwereld als henzelf. Deze aanpak heeft echter duidelijk slechte gevolgen gehad; alle vrouwen zijn totaal verknipt.
Ondanks dat iedereen elkaar in de haren vliegt, blijft de familie samen. Daarmee is deze film een directe tegenpool van Viver Mal, de zusterfilm die volgende week uitkomt. Mal Viver gaat over het effect dat een slecht leven heeft op mensen, en hoe liefde zich uit in een onaangename eerlijkheid. Viver Mal vertelt juist hoe een aangenaam leven mensen uiteendrijft.
Als ze elkaar niet uit kunnen staan, waarom blijven Sara, Raquel en Piedade dan bij elkaar in een hotel dat afstormt op faillissement? Het antwoord is simpel: ze kunnen niets anders en ze zijn afhankelijk van elkaar. Ondanks alle malaise blijft de diepgaande connectie tussen de vrouwen bestaan.
Op de achtergrond vinden gesprekken plaats van hotelgasten die hun eigen problemen hebben. In eerste instantie lijken ze willekeurig, omdat ze niet relevant voor het plot zijn. De scènes onderbreken de flow, maar hebben wel een functie: ze verbinden de twee films met elkaar. De verwijzingen heb je echter pas door als je ook de tweede film hebt gezien. Mal Viver is van zichzelf al tergend traag, en dit maakt het er niet beter op.
Door het lage tempo krijg je echter wel een goed idee van de locatie en hoe die in elkaar zit. Door simpele continuïteitstrucjes vormt de film een onzichtbare plattegrond van het hotel. De focus komt erg te liggen op details. Dat is zowel een zegen als een zonde. Het vakmanschap waarmee deze film gemaakt is, komt goed naar voren, maar dat gaat ten koste van de emotionele betrokkenheid. Daardoor is het verhaal soms moeilijk te volgen.
De eerste film van dit tweeluik laat zien waarom het moeilijk is om films na één bezichtiging te beoordelen. In wezen is hij incompleet; de volledige context en boodschap worden pas duidelijk na Viver Mal. Pas dan komen de nuance en diepte van alle personages tot hun recht.
