'Animal': als een vis in de zee of juist gevangen in een aquarium?
Recensie

'Animal': als een vis in de zee of juist gevangen in een aquarium? (2023)

Een indringend portret van een toeristenentertainer aan de Griekse kust.

in Recensies
Leestijd: 2 min 49 sec
Update:
Regie: Sofia Exarchou | Scenario: Sofia Exarchou | Cast: Dimitra Vlagopoulou (Kalia), Flomaria Papadaki (Eva), Ahilleas Hariskos (Simos), Chronis Barbarian (Thomas), Ilias Hatzigeorgiou (Vladimir), Joanna Toumpakari (Jo), e.a. | Speelduur: 116 minuten | Jaar: 2023

Brekende golven, een aquarium vol forellen, willekeurige seks en de sprekende blik van de blonde Kalia; het zijn enkele ingrediënten van Animal, een indringende film over de groep entertainers van een Grieks hotel die niet zou misstaan als documentaire. De opnames van de clubfeesten, de dynamiek tussen de crewleden en met name de vertolking van Dimitra Vlagopoulou zijn namelijk zó levensecht dat slechts een enkele uitgeschreven scène je uit de werkelijkheidsillusie haalt.

Dat Vlagopoulou op het filmfestival van Locarno de prijs voor beste actrice in de wacht sleepte, is meer dan terecht: de Griekse met de prachtige, donkere ogen levert een masterclass in naturel acteren en opgaan in een rol. Als Kalia toont ze een breed spectrum aan emoties, maar geen enkele lach, traan of gevoelsuiting die ertussenin ligt is geforceerd. De andere acteurs (veelal debutanten) doen overigens nauwelijks voor haar onder. Het lijkt alsof er gewoon een aantal verborgen camera's rond het hotel zijn geplaatst, die registreerden hoe deze verzameling artiesten de zomer doorbrengt.

Kalia zit al bijna twintig jaar in het vak en is een mentor voor de andere animators die voor aanvang van het toeristenseizoen moeten worden getraind om de gasten een mooie tijd te bezorgen. Aanvankelijk verkennen we deze wereld door de ogen van de Poolse Eva, die voor het eerst bij de groep aansluit. Eva is zeventien en een beetje bleu, maar maakt zich naarmate de film vordert de ritmes van het entertainerbestaan eigen. Het is dezelfde ontwikkeling die Kalia ooit doormaakte. Na Eva staat ook het jonge dochtertje van een van de crewleden in de rij om zich bij het gezelschap te voegen: de geschiedenis herhaalt zich.

Het is een bitterzoete geschiedenis van mensen die het ouderlijk huis ontvluchten en verbondenheid zoeken op de nachtelijke stranden en terrassen. Er is verslaving aan drank en pillen, maar vooral aan de achter de schermen niet zo glamoureuze entertainmentwereld zelf. Kalia kan niet stoppen. Ze zegt: "You order, I dance. I am like a jukebox." Zelfs in haar vrije tijd struint de vermoeide Griekse nog de nachtclubs af, doet zich voor als toerist, maar belandt toch weer op het podium. Ze is als een van de forellen, gevangen in het aquarium.

Animal is een waarschuwing, maar ook een ode aan de animators van de vakantieoorden aan de Griekse kust en elders. Dit is geen Broadway of Cirque du Soleil, maar binnen hun mogelijkheden doen deze seizoenswerkers er alles aan om het publiek een fijne tijd te geven voor diens zuurverdiende euro's, ponden of roebels. De grijpgrage handen en moordende werktijden moeten de artiesten op de koop toe nemen. Het is makkelijk om dit volkse entertainment op de hak te nemen, maar er gaat wel degelijk ijzeren training, creativiteit en grote toewijding achter schuil.

Enig minpuntje is de lengte; de film had wel wat korter gemogen. Een aantal sequenties zijn repetitief en te lang uitgesponnen. Hoewel regisseur Sofia Exargou daarmee de sleur en verslavende werking van Kalia's leven illustreert, zou de film evenveel zeggingskracht hebben als er wat economischer was gemonteerd. Niettemin biedt Animal een fascinerende kijk in de keuken van het toeristenentertainment en een aangrijpend relaas over een vrouw voor wie dat de wereld is, ten goede én ten kwade.