in Recensies
Update:
In de twee kortfilms die ze regisseerde, onderzocht de Mongoolse regisseur Lkhagvadulam Purev-Ochir hoe jonge inwoners van Mongolië omgaan met tradities en beladen onderwerpen als seksualiteit. In haar eerste lange speelfilm schijnt ze opnieuw haar licht op deze jongeren. Het resultaat, genaamd City of Wind (A Young Shaman), is een veelbelovend regiedebuut over kiezen tussen het voortzetten van tradities of vluchten naar een moderne wereld.
De zeventienjarige Zé vervult in zijn dagelijks leven verschillende rollen. Binnen zijn gemeenschap is hij spiritueel sjamaan en communiceert hij met de geesten van zijn voorouders. Op school is hij een modelstudent die de hoogste cijfers haalt en weinig geeft om wat zijn medestudenten op hun smartphones bekijken.
Dit rustige leventje wordt verstoord wanneer hij tijdens een sjamanistisch ritueel de sceptische Maralaa ontmoet. Deze leeftijdgenoot gelooft niet in zijn kwakzalverij, maar de tegenpolen trekken elkaar aan. Ze kunnen hun nieuwsgierigheid naar elkaar en het moderne uitgaansleven in hoofdstad Ulaanbaatar moeilijk bedwingen.
City of Wind (A Young Shaman) toont hoe het is om op te groeien volgens de heersende tradities en wat er gebeurt als je in aanraking komt met iets wat niet binnen die richtlijnen past. Pubergevoelens en ingewikkelde emoties maken het je als tiener in Mongolië niet gemakkelijk. Kies je voor je het najagen van je dromen of wil je voldoen aan de verplichtingen die jouw gemeenschap je oplegt?
Niet alleen jongeren blijken het lastig te vinden om die keuze te maken; ook generaties daarboven kunnen moderne verleidingen moeilijk weerstaan. Terwijl de een voor steun in moeilijke tijden de hulp inroept van een sjamaan, grijpt de ander net iets te vaak naar de fles om de dagelijkse beslommeringen te vergeten. Tot afgunst van de mensen uit de gemeenschap.
De film zweeft ook in visueel opzicht steeds tussen traditie en moderniteit. Dromerige beelden van het Mongoolse berglandschap, yurts en huizen met daken van golfplaten worden afgewisseld met flitsende beelden van het Mongoolse nachtleven en chique winkelcentra. Op die manier geeft Lkhagvadulam Purev-Ochir een idee van hoe Mongolië zelf met met het behoud van tradities en de integratie van moderniteit omgaat. Beide zijn aanwezig, maar er lijkt wel een flinke afstand tussen te zitten.
Welke beslissing de beste is laat Lkhagvadulam Purev-Ochir in het midden. Door zich te onthouden van een oordeel is City of Wind (A Young Shaman) vooral een mooie momentopname van het huidige Mongolië en zijn jonge inwoners. Een van de meest pakkende momenten komt wanneer enkele klasgenoten van Zé recht in de camera kijken en als honden beginnen te blaffen. Pas op, een nieuwe generatie Mongolen komt eraan. Klaar om niet meer naar gezaghebbende ouderen te luisteren, maar het heft in eigen handen te nemen.
