Regie: Robin Dunne | Scenario: Brendan McNerney, Bob Sáenz | Cast: Jillian Murray (Charlotte), Joseph Cannata (Wyatt), Jan Skene (Molly), Farrah Aviva (Ella), Paul Essiembre (Patrick), e.a. | Speelduur: 84 minuten | Jaar: 2023

Het verhaal van A Brush With Christmas is niet erg geloofwaardig. Charlotte is een volwassen vrouw die haar moeder niet durft te vertellen dat ze eigenlijk geen kok wil zijn, zoals haar vader, in wiens voetsporen ze treedt door het familierestaurant over te nemen. Liever schildert ze, en daarom doet ze mee aan de jaarlijkse kunstwedstrijd tijdens het kerstfestival in haar woonplaats Bayside. Vandaar de 'brush' ('kwast' maar ook 'aanraking') in de titel. Maar de film loopt niet bepaald over van de liefde voor kunst.

Charlotte maakt aardige hotelkunst en werkt hard aan haar schilderij voor de kunstwedstrijd. Maar na een opmerking van haar moeder dat haar hobby teveel tijd kost in aanloop naar de bezigheden van het restaurant, zet Charlotte haar onafgemaakte schilderij rigoureus bij het afval, als een impulsieve puber. Niet meedoen met de wedstrijd vanwege tijdgebrek is begrijpelijk, maar moet het geliefde schilderij dan meteen weggegooid worden? Houdt Charlotte dan überhaupt wel zoveel van schilderen?

De liefde voor het schilderwerk komt niet echt over. Wanneer Charlotte Wyatt ontmoet en hem leert schilderen, mondt dat uit in een tenenkrommende scène. Dat Wyatt, die met hart en ziel potloodtekeningen maakt, nog nooit ander teken- of schildergerei heeft gebruikt is sowieso al onvoorstelbaar. En wanneer hij bij zijn eerste poging het penseel vasthoudt als een selfiestick kan de kijker alleen maar zuchten van ergernis. Maar het toppunt van belachelijkheid komt wanneer Charlotte hem vraagt met zijn ogen dicht te schilderen. Serieus?

De romantische ontwikkelingen in de film zijn verder opvallend saai. Er is geen enkel conflict tussen de hoofdpersonen, anders dan dat Wyatt niet in Bayside woont en na de kerst waarschijnlijk weer naar huis gaat. Zodra dat zover is, raakt Charlotte overdreven van streek, terwijl de twee nog geen kusje gedeeld hebben, laat staan dat er sprake is van een echte relatie.

De acteurs zijn aan elkaar gewaagd omdat ze allebei hetzelfde niveau van middelmatigheid halen. Hun personages worden niet gehinderd door originele karaktertrekken, waardoor de interactie tussen de twee ontzettend oppervlakkig blijft. Veel verder dan praten over hoe ontevreden ze zijn over hun werk komt het niet. En dat gaat na de zoveelste keer behoorlijk irriteren.

Wat de film wel te bieden heeft is een overvloed aan decoratie ideeën. Elk shot zit volgestouwd met kerstspullen, alsof er een significante sluikreclamedeal is binnen gesleept. Maar aan het goedkope, vaak wankelende decor te zien zal dat wel niet zo zijn geweest. Er zitten leuke ideeën voor kerstactiviteiten in, zoals technieken om kerstkoekjes te versieren en kerstballen met een persoonlijke boodschap maken.

Zonder al deze leuke details om in kerstsfeer te komen is de film een leeg vel. De 'brush' uit de titel heeft er niet veel van weten te maken. Het einde is voorspelbaar, en hoewel dat zo hoort te zijn bij romantische films, is het bij deze film niets meer dan een saai einde op een al vreselijk saai verhaal. De tips zijn handig, maar in principe is daar ook Google voor.

A Brush With Christmas is te zien bij Netflix.